22. Hukuk Dairesi 2016/21555 E. , 2019/20204 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 15.03.2002-19.03.2012 tarihleri arasında araç satış sorumlusu olarak çalıştığını, davacının şirket kayıtlarını yanıltıcı şekilde tahrif ederek %1 altında kalmasını sağlayarak haksız prim elde ettiği iddiasıyla iş sözleşmesinin sona erdirildiğini belirterek, kıdem ve ihbar tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı cevabının özeti:Davalı vekili, davacının müvekkili şirkette satış kadrosunda aktif satış sorumlusu olarak çalışırken şirket kayıtlarında gerçeğe aykırı olarak tahrifat yapması, hak etmediği halde yüksek prim almak için gerçeğe aykırı kayıt oluşturması ve gerçek dışı beyanda bulunması sonucu işvereni zarara uğratması sonucu iş sözleşmesinin sona erdiğini, davacıya her ay maaş, satış primi, gerektiğinde fazla mesai ücreti, havuz primi, izin ücreti ödemelerinin yapıldığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
Davalı temyizi yönünden;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre, yerinde bulunmayan ve sebepleri yasal süresi içinde bildirilmiş olmayan bozma isteğinin REDDİNE,
Davacı temyizi yönünden;
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacı işçinin fazla mesai yapıp yapmadığı ve yıllık izin alacağının bulunup bulunmadığı noktalarındadır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.Diğer taraftan, işçinin mal veya hizmet üretiminde daha istekli hale gelmesi ve başarısının artması için işverence ödül niteliğinde verilen ek ödeme prim olarak adlandırılabilir. Prim ödemesinde amaç, işçinin dava verimli bir şekilde çalışmaya özendirilmesidir. Primin kişiye özgü olması sebebiyle ikramiyeden farklı olarak prim ödemelerinin genel bir nitelik taşıması gerekmez.Dairemiz uygulamasına göre, prim uygulaması bulunmasına rağmen, işçinin haftalık 45 saati aşan çalışması bulunması durumunda, ücretin zamsız kısmının prim ödemesi ile yapıldığı, ancak saat ücretinin % 50"si tutarındaki fazla mesai ücretinin ayrıca ödenmesi gerektiği kabul edilmektedir.
Bu açıklamalar ışığında olmak üzere, davacının araç satış elemanı olarak çalıştığı ve davacıya sattığı araç başına prim ödendiği dikkate alındığında, fazla mesai yönünden, işçinin saat ücretinin % 50"si karşılığı olmak üzere fazla mesai ücretinin hüküm altına alınması gereklidir. Dosya kapsamındaki tüm bilgi ve belgeler ile tanık beyanları dikkate alındığında davacının haftalık 9 saat fazla mesai yaptığı anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca davacının haftalık 9 saat fazla mesai yaptığının kabulü ile yukarıda belirtilen hesaplama yöntemine göre fazla mesai alacağının belirlenmesi gerekli iken yazılı gerekçe ile reddine karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 05.11.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.