Çocuğun kaçırılması ve alıkonulması - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/6557 Esas 2018/6473 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/6557
Karar No: 2018/6473
Karar Tarihi: 06.11.2018

Çocuğun kaçırılması ve alıkonulması - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/6557 Esas 2018/6473 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçundan sanığın mahkumiyetine karar vermiştir. Ancak, sanığın çocuklarını annebabasının velayet hakkını elinden alındığı sırada kaçırması nedeniyle, mahkeme doğru bir şekilde sadece bir kez mahkumiyet hükümleri verilebileceği konusunda hatalı bir karara varmıştır. Bu nedenle, mahkeme kararı bozulmuştur. Kanun maddeleri olarak, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 234/1. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi değerlendirilmiştir.

14. Ceza Dairesi 2018/6557 E. , 2018/6473 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
: (Asliye Ceza Mahkemesi)
SUÇ : Çocuğun kaçırılması ve alıkonulması
HÜKÜM : Mahkumiyet (iki kez)

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
5237 sayılı TCK"nın 234/1. maddesinde düzenlenen çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçunda on sekiz yaşını bitirmeyen çocuğun annesi ile babasının çocuk üzerinde sahip oldukları velayet haklarının koruma altına alınması nedeniyle atılı suçun mağdurunun anne ile baba olması karşısında, somut olayda boşanma davası sırasında velayet yetkisi elinden alınmış sanığın, iki çocuğunu katılanın rızası dışında kaçırıp alıkoyması eyleminde, mağdurun katılan anne olduğu gözetildiğinde, sanığın müsnet suçtan bir kez mahkumiyetine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde çocuk sayısınca iki kez mahkumiyetine hükmedilmesi suretiyle fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321.maddesi uyarınca BOZULMASINA, 06.11.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.