MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


Taraflar arasındaki menfi tespit davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, davalı kurum nezdinde ""..."" sözleşme numarası ile su abonesi olduğunu, 2010 Kasım ayında artezyen kuyusunun sayacının arızalanması nedeniyle sayaç değişimi yapılarak tarafına 15/12/2010 son ödeme tarihli 9.487,00 TL tutarında fatura düzenlendiğini, bu faturaya itiraz etmesine rağmen itirazı kabul edilmeyerek söz konusu bedeli ödemesinin istenildiğini,daha sonra davalı kurum tarafından gönderilen 11.12.2011 tarihli yazı ile yapılan hesaplamanın hatalı olduğu gerekçesiyle tarafına 12.521,10 TL"lik borç çıkarıldığını ve bu miktarı ödemesinin istenildiğini, davalının hesap yönteminin hatalı olduğunu, zira, sayacın arızalanması ile yeni sayaç takılması arasında 15 günlük süre bulunduğunu, davalının ancak bu süre için fark talep edebileceğini ileri sürerek, tüm tazminat talep hakları saklı kalmak üzere şimdilik davalıya 12.521,10 TL borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, dava konusu aboneliğin tahakkukları incelendiğinde 2812554 no"lu sayacın 06/05/2011 tarihli okumada 8653 m3"te iken 07/06/2010 tarihli okumada 7699 m3"e düştüğünü, 14/07/2010 tarihli okumada 7899 m3"ten 15/08/2010 tarihli okumada 8290 m3 "e çıktığını ve sayacın sökülüş tarihi olan 20/09/2010 tarihinde 8214 m3"e düştüğünü,yani sayaç sarfiyatını engellemek için sayacın bir ters bir düz bağlantı yapıldığını,26/03/2012 tarihinde ilgili sözleşme adresinde yapılan kontrolde ilgili sayaçtan çamaşırhane (300 m2), ... (Restaurant), yönetim bürosu, ... Otomotiv (Tamirhane Servisi) şeklindeki iş yerlerinin su kullandığını tespit ettiklerini, düzenlenen fatura ile itiraz sonrası tüketim bedellerinin örtüştüğünü savunarak, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile,davacının davalı tarafa 2.699,67 TL borçlu olmadığının tespitine; fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava; su aboneliğinden kaynaklı menfi tespit istemine ilişkindir.
HMK.nun 266.maddesi gereğince ancak çözümü hukuk dışında özel veya teknik bilgiyi gerektiren hallerde bilirkişinin oy ve görüşüne müracaat edilebileceği, hakimin kendisinin sahip bulunmadığı özel ve teknik bilgiyi gerektiren hallerde bilirkişiye başvuracağı, bu nedenle bilirkişinin kendisinden sorulan husus hakkında özel ve teknik bilgiye sahip, başka bir deyişle o konuda uzman olması gerektiği hüküm altına alınmıştır. Dolayısıyla mahkemece teknik konularda mutlaka teknik öğrenim görmüş olan mimar, mühendis, hesap bilirkişisi gibi kişiler bilirkişi olarak seçilmelidir.
Somut olayda; davacı eldeki bu davada davalı kurumun su abonesi olduğunu, 2010 Kasım ayında artezyen kuyusunun sayacının arızalanması nedeniyle sayaç değişimi yapılarak tarafına 15/12/2010 son ödeme tarihli 9.487,00 TL tutarında fatura düzenlendiğini, bu faturaya itiraz etmesine rağmen itirazı kabul edilmeyerek söz konusu bedeli ödemesinin istenildiğini, daha sonra davalı kurum tarafından gönderilen 11.12.2011 tarihli yazı ile yapılan hesaplamanın hatalı olduğu gerekçesiyle tarafına 12.521,10 TL"lik borç çıkarıldığını, ancak davalı kurumca yapılan hesaplama yönteminin hatalı olduğunu iddia ederek davaya konu edilen miktardan borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini istemiş; davalı kurum ise, sayaç sarfiyatını engellemek için sayaca bir ters bir düz bağlantı yapıldığını, 26/03/2012 tarihinde ilgili sözleşme adresinde yapılan kontrolde ilgili sayaçtan çamaşırhane (300 m2), ... (Restaurant), yönetim bürosu, ... Otomotiv (Tamirhane Servisi) şeklindeki iş yerlerinin su kullandığını tespit ettiklerini belirterek davacıya çıkarılan borcun doğru olduğunu savunmuştur.
Mahkemece, her ne kadar iki farklı bilirkişiden rapor alınması suretiyle hüküm tesisi yoluna gidilmiş ise de, dosya kapsamında alınan bilirkişi raporları incelendiğinde, 26.11.2012 tarihli asıl ve 04.03.2013 tarihli ek raporu sunan bilirkişinin YMM bilirkişi olduğu, itirazlar sonrası alınan 29.11.2013 havale tarihli raporu sunan bilirkişinin ise su sayacı uzmanı olduğu görülmekle, bilirkişiler davaya konu edilen uyuşmazlığın çözümü noktasında alanında uzman olmadıklarından ve yine alınan her 2 bilirkili raporunda da tahakkuk tarihinde yürürlükte olan ... Tarifeler Yönetmeliği"ne göre inceleme ve değerlendirme yapılmadığında söz konusu bilirkişi raporlarına göre hüküm tesis edilemeyeceği açıktır.
Bu itibarla mahkemece, alanında uzman ayrı bir 3’lü bilirkişi heyetinden (makine mühendisi mimar ve hesap bilirkişisinden oluşturulacak 3’lü heyet) davaya konu edilen tahakkuk tarihleri itibariyle yürürlükte olan ... Tarifeler yönetmeliği hükümlerinin de irdelenmesi suretiyle,aşamalarda ileri sürülen itirazları da karşılar, Yargıtay, mahkeme ve taraf denetimine elverişli, açık ve net hesaplamaları içerir rapor alınması suretiyle sonucuna uygun hüküm tesisi gerekirken,yanılgılı değerlendirme ile alanında uzman olmayan bilirkişi raporları hükme esas alınmak suretiyle yazılı şekilde hüküm tesisi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince davalı vekili yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nun 440. maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 04.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.