Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Karar tarihi : 14/01/2020
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/4, 52/2. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık müdafinin duruşmalı inceleme isteminin, gerek süresinde yapılmaması, gerekse hükmolunan cezanın 10 yıl hapis cezasından aşağı olması nedeniyle duruşmalı inceleme koşulları bulunmadığından, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 318 gereğince reddine karar verilerek yapılan incelemede;
Sanığın, asansör bakım ve onarım sorumlusu olduğu binada olay günü asansöre binen katılanların, asansörün halatının kopması sonucu yere düştükleri ve katılan ...’in vücudunda 3. derece kemik kırığı oluşacak şekilde, katılan ...’in ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandıkları, asansör kabininin çıkarken çıktığı katta durmaması, aşağıya inerken hızlıca inmesi, asansör fren sistemi, asansörde arıza rolesi, otomatik paraşüt tertibatı, paraşüt kontağı, sürat nazımı ve nihai kesicilerinin çalışmaması, yok olması veya arızalı olmasından kaynaklanabileceği, kabin içindeki kişilerin çarpması veya sallantı salınım yapmasının asansör kabin hareketini değiştirmeyeceği, sanığın yapması gereken bakımları tam olarak yapmamış ve asansördeki eksiklikleri bildirmemiş olduğu, bakım sırasında değişmesi gereken parçaları tespit edip değiştirilmesi için rapor düzenlenmemesi sebebiyle asli kusurlu olduğunun anlaşıldığı olayda; taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde; TCK"nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle, aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, asli kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu biri nitelikli şekilde olmak üzere, iki kişinin yaralanmasına neden olan sanık hakkında, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurularak sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulamaya hükümde yer verilmemesi bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusur tespitine, olayda müştekilerin kusurunun bulunduğuna, asıl sorunun hareket halindeki asansörün kat kapılarının elle ve zorla açılmasından kaynaklandığına, asansörle ilgili bakımların düzenli olarak yapıldığına, eksik inceleme ile karar verildiğine, mahkumiyet kararının usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 24/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.