Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/8631 Esas 2019/9214 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/8631
Karar No: 2019/9214
Karar Tarihi: 21.05.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/8631 Esas 2019/9214 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık suçundan verilen hükmün istinaf başvurusunu esastan reddetti. Ancak, sanığın adli sicil kaydındaki mahkumiyet kararının tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmediği için karar bozuldu. Yeniden duruşma yapılmadan, sanığın adli sicil kaydındaki mahkumiyet kararının tekerrüre esas olduğu belirtilerek cezanın uygun şekilde infaz edilmesine karar verildi. Bu karar, 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. maddesine göre bozulmuş ancak düzeltilebilir olduğu için 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkı korunarak, TEMYİZ İSTEMİNİN DÜZELTİLEREK ESASTAN REDDİNE karar verildi. Kanun maddeleri: 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. maddesi, 5275 sayılı Kanun'un 108/2. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 58/6. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesi.

2. Ceza Dairesi 2019/8631 E. , 2019/9214 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddine

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiri ile anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesinin kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
Tekerrüre esas alınan Balıkesir 1. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 16/03/2017 tarih ve 2016/822 Esas, 2017/332 Karar sayılı ilamın 18/05/2017 olan kesinleşme tarihinin suç tarihinden sonra olması nedeniyle tekerrüre esas alınamayacağı; ancak sanığa ait adli sicil kaydındaki 21/10/2015 tarihinde kesinleşen Edirne 3. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 03/07/2015 gün ve 2015/18 Esas – 2015/389 Karar sayılı kararının tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin 10/01/2019 gün, 2018/321 Esas ve 2019/9 Karar sayılı istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK"nun 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, ancak bu hususun yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanun"un 303/1. maddesinin verdiği yetki uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılarak “ sanığa ait adli sicil kaydındaki 21/10/2015 tarihinde kesinleşen Edirne 3. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 03/07/2015 gün ve 2015/18 Esas – 2015/389 Karar sayılı mahkumiyet kararının tekerrüre esas olduğu anlaşıldığından, 5237 sayılı TCK"nın 58/6. maddesi gereğince sanığa hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ancak aleyhe temyiz bulunmaması nedeniyle 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkı korunarak, 5275 sayılı Kanun"un 108/2. maddesi gereğince mükerrir olan sanık hakkında koşullu salıverme süresine eklenecek sürenin, sanık hakkında tekerrüre esas alındığı belirtilen Balıkesir 1. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 16/03/2017 tarih ve 2016/822 Esas, 2017/332 Karar sayılı kararındaki ceza süresine göre belirlenmesine karar verilmesi suretiyle suretiyle CMK"nun 302/1. maddesi uyarınca, usul ve yasaya uygun olan Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesi kararına yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN DÜZELTİLEREK ESASTAN REDDİNE, 21/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.