Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2020/414 Esas 2021/1349 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/414
Karar No: 2021/1349
Karar Tarihi: 15.02.2021

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2020/414 Esas 2021/1349 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı vekili, müvekkilinin trafik kazası nedeniyle %5 oranında malul kaldığını iddia ederek maddi zararlarının tespiti ile birlikte 100 TL maddi tazminatın temerrüt tarihinden itibaren avans faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etti. Davalı vekili ise davanın reddini savundu. Mahkeme, davanın kabulüne karar vererek 100 TL maddi tazminatın dava tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine hükmetti. Davacı vekili bu karara istinaf etti. Bölge Adliye Mahkemesi, istinaf itirazlarının bir kısmını reddederek davacı vekilinin istinaf başvurusunun kabulü ile birlikte 100 TL maddi tazminatın dava tarihi olan 20/02/2015 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verdi ve davacının fazlaya ilişkin haklarının saklı tutulmasına karar verdi. Davacı vekili bu karara da temyiz başvurusunda bulundu. Ancak, temyiz istemi reddedildi çünkü davacı yönünden kesin nitelikte bir karar söz konusu oldu.
6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 362/1.a maddesi ve 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesi ile eklenen EK-Madde 1'in öngördüğü kesinlik sınırı ve yeniden değerleme oranı dikk

17. Hukuk Dairesi 2020/414 E. , 2021/1349 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan istinaf incelenmesi sonucunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı istinaf başvurusunun davacı vekilinin istinaf başvurusunun kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili; davalı ... şirketine sigortalı bulunan 74 AD 481 plakalı minibüsün, ..."in sevk ve idaresinde iken 9 yolcu ile kaza yapması neticesinde yaralanan müvekkilinin ... ... Devlet Hastanesinin 20/11/2014 tarihli raporuna göre %5 oranında malul kaldığını ileri sürerek fazlaya ilişkin talep ve dava hakları saklı kalmak kaydıyla müvekkilinin geçirdiği trafik kazası nedeniyle uğradığı maddi zararlarının tespiti ile şimdilik 100,00 TL maddi tazminatın temerrüt tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre, "Davanın kabulü ile 100,00 TL maddi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine" karar verilmiş, hükme karşı davacı vekilince istinaf yasa yoluna başvurmuştur. Bölge Adliye Mahkemesince "Davacı vekilinin aşağıdaki bent dışındaki diğer istinaf itirazlarının HMK"nın
353/1-b.1 maddesi gereğince esastan reddine, davacı vekilinin istinaf başvurusunun kabulü ile HMK"nın 353/1-b-2. maddesi gereğince Bartın 1. Asliye Hukuk (Asliye Ticaret Mahkemesi Sıfatıyla) Mahkemesi’nce verilen 22.12.2016 tarih ve 2015/103 E. - 2016/456 K. sayılı kararın kaldırılmasına,100,00 TL maddi tazminatın dava tarihi olan 20/02/2015 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, davacının fazlaya ilişkin haklarının saklı tutulmasına" karar verilmiş,Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2019 yılı için 58.800,00 TL"dir.
Davacının maluliyet zararının tümünün 32.410,70 TL belirlenmiş olduğu anlaşılmakla temyize konu edilen karar davacı yönünden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1/6/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin miktar yönünden kesin olması nedeniyle REDDİNE, dosyasının ilk derece Mahkemesine, Dairemiz karar örneğinin ise Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 15/02/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.