Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/2, 62, 53/6, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve katılan tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılanın sunduğu temyiz dilekçesi ile kararın sanık lehine bozulmasını talep ettiği belirlenerek yapılan incelemede;
Sanık sürücünün sevk ve idaresindeki otomobiliyle gece saat 21:54 sıralarında aydınlatması bozuk, azami hız limitinin 70 km olduğu meskun mahalde, bölünmüş tek yönlü 11 metre genişliğindeki caddede seyir halindeyken, yaya üst geçidinden 41 metre ileride karşıdan karşıya geçen yayalara kaldırıma 6 metre mesafede kaplama içinde çarptığı, çarpma sonrası aracın 16 metre fren izi ile 44 metre ileride ters vaziyette son konumunu aldığı, ölen çocuğun çarpmanın etkisi ile aracın 15 metre ilerisinde yol içerisine düştüğü, sanığın tali kusurlu olarak iki kişinin ölmesine neden olduğu olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kusur durumuna, beraat kararı verilmesi gerektiğine, hükmün açıklanmasının geri bırakılması, erteleme kararı verilmesi gerektiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine,
TCK"nın 50. maddesinin sanık hakkında uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özellikler, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılması gerekirken, “Meydana gelen neticenin ağırlığı ve sanık üzerinde caydırıcı etki göstermeyeceği değerlendirildiğinden hapis cezasının seçenek yaptırımlara çevirilmesine takdiren yer olmadığına,” şeklinde yeterli olmayan gerekçe ile TCK’nın 50. maddesinin uygulanmamasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafii ve katılanın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 23.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.