Davacı C.. H.. ile davalı M.. D.. Sit. ....-...-.. Blok Yönetimi arasındaki davadan dolayı Ankara 13. Asliye Hukuk Hakimliğince verilen 26.05.2015 gün ve 2014/245-2015/267 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

14.07.2004 gün ve 5219 sayılı Yasa"nın 2/A maddesinin c fıkrası ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi yollamasıyla halen yürürlükte bulunan 4086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL"ye çıkarılmıştır.
Ankara 13. Tüketici Mahkemesi kararı 26.05.2015 tarihlidir. Davada 5.000,00 TL alacağın tahsili amacıyla icra takibine girişilmişse de, davalı tarafça sadece 1.700,00 TL borca itiraz edilmiş ve davacı itiraz edilen miktarda alacağın tahsili amacıyla girişilen icra takibine itirazın iptâlini talep etmiş, mahkemece dava reddedilmiş olduğundan karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtayca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir. Bu nedenle temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin, mahkeme hükmünün kesin olması yönünden REDDİNE, ödediği temyiz peşin ve Yargıtay başvurma harçlarının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 02.11.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.