Tehdit - kasten yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/12369 Esas 2020/9942 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/12369
Karar No: 2020/9942
Karar Tarihi: 14.09.2020

Tehdit - kasten yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/12369 Esas 2020/9942 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, ailevi meseleden kaynaklanan bir anlaşmazlık sonucu silahla tehdit ve kasten yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Temyiz istemi reddedilerek dosya incelenmiştir. Yargılama sürecinde sanığın haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağına dair bir tartışma yapılmamıştır. Sanık daha önce tekerrür suçu işlediği gerekçesiyle mahkum edilmiş fakat mahkeme sonradan infazın durdurulmasına karar vermiştir. Ayrıca Anayasa Mahkemesi'nin kararı sonrası TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümleri iptal edilmiş ve hak yoksunluğunun uygulanma süresi ve şekli konusunda kanunen belirlenmiştir. Bu nedenlerden dolayı mahkeme kararı bozulmuş ve dosya yeniden incelenmek üzere esas mahkemesine gönderilmiştir. Kanun maddeleri olarak TCK'nın 62. maddesi (tehdit), 29. maddesi (haksız tahrik) ve 53. maddesi (hak yoksunluğu) gösterilmiştir.

4. Ceza Dairesi 2016/12369 E. , 2020/9942 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre, sanık hakkında silahla tehdit suçundan TCK"nın 62. maddesi uyarınca yapılan indirim ile sonuç cezanın 2 yıl 1 ay olarak doğru hesaplanmış olması karşısında, sonuç cezanın 1 yıl 13 ay hapis cezası olması gerektiğine yönelik tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir.
1-Sanığın savunmasında, taraflar arasında ailevi meseleden kaynaklanan anlaşmazlık olduğunu ve mağdur ...’ın kız arkadaşı aleyhinde konuştuğunu belirtmesi karşısında, olayın çıkış sebebi ve gelişimi üzerinde durularak sonucuna göre TCK"nın 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,
2-Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Adana 7. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 2011/91 Esas - 2011/237 Karar sayılı kararındaki mahkumiyetine konu suç yönünden, 6459 sayılı Yasa ile, 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu"nda değişiklik yapılması nedeniyle, mahkemece, bu dosyada yargılandığı suç tarihinden önce, 12/05/2014 tarihli ek kararla infazın durdurulmasına karar verildiği halde, bu ilamın tekerrüre esas alınması,
3-Anayasa Mahkemesi’nin karar tarihinden sonra 24/11/2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararın ve TCK"nın 53/1-c maddesinde düzenlenen hak yoksunluğunun uygulanma süresi ve şeklinin Kanunda öngörülen biçimde uygulanması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’in, temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 14/09/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.