Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2013/22656 Esas 2014/3422 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Mersin 4. İş Mahkemesi
Tarihi : 16/04/2013
Numarası : 2012/417-2013/183

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1.Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2.Davacı vekili, kıdem tazminatı ile yıllık izin, hafta tatili, fazla çalışma ve genel tatil ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece kıdem tazminatı talebi yönünden davanın kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında, davacı işçinin davalı iş yerinde 09.12.2003-12.08.2005 ve 10.10.2007-24.06.2010 tarihleri arasında olmak üzere iki dönem çalıştığı hususunda uyuşmazlık bulunmamaktadır.
Uyuşmazlık, davacı işçinin davalı işyerindeki çalışmalarının tazminat gerektirecek şekilde sonlanıp sonlanmadığı noktasında toplanmaktadır.
Davacı işçi, iş akdinin davalı işveren tarafından haksız şekilde sona erdirildiğini ancak kendisine istifa ettiğine dair zorla belgeler imzalatıldığını iddia etmiştir.
Davalı işveren, davacı işçinin işyeri nezdindeki her iki dönem çalışmasının da işçinin tüm alacakları ödenmek ve tazminat gerektirmeyecek şekilde sona erdiğini savunmaktadır.
Mahkemece, davacının davalı iş yerindeki her iki dönem çalışmalarının ne şekilde sona erdiğine ilişkin hiç bir duraksamaya yer vermeyen ve denetim için yeterli ve elverişli bir gerekçeye dayanılmadan kıdem tazminatı alacağı hüküm altına alınmıştır.

Davacı işçinin, davalı iş yerinde 09.12.2003- 12.08.2005 tarihleri arasındaki birinci dönem çalışmasının sona ermesinden sonra el yazısı ile yazılmış tüm haklarını alarak kendi isteği ile davalı iş yerinden ayrıldığına dair 26.12.2006 tarihli dilekçesinin yanı sıra; davacının 10.10.2007-24.06.2010 tarihleri arasındaki ikinci dönem çalışmasının sona ermesinden 4 gün sonra 28.06.2010 tarihinde Gaziantep ilinde daha iyi şartlarda başka bir işe başladığına ilişkin dosyada mevcut tanık beyanları ve tanıkların beyanını doğrulayan SGK kayıtları dikkate alındığında davacının iş akdini kendisinin sonlandırdığı sonucuna varılmaktadır.
Mahkemece, davacının kıdem tazminatına hak kazanıp kazanamayacağı değerlendirilmeden ve yeterli olmayan gerekçe ile davacının davalı işyerindeki her iki dönem çalışmasının da kıdem tazminatı hakedecek şekilde sona erdiğine ilişkin kabulü isabetli olmayıp, davacının davalı iş yerindeki çalışmalarının nasıl sona erdiği açıkça netleştirilip kıdem tazminatı talebinin buna göre değerlendirilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine 10.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.