Tefecilik - bedelsiz senedi kullanma - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2016/5200 Esas 2017/4068 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/5200
Karar No: 2017/4068
Karar Tarihi: 26.09.2017

Tefecilik - bedelsiz senedi kullanma - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2016/5200 Esas 2017/4068 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada sanık tefecilik ve bedelsiz senedi kullanma suçlarından yargılandı. Mahkeme, sanığın her iki suçtan beraatına karar verdi. Ancak, Hazine vekilinin bedelsiz senedi kullanma suçundan, müşteki vekilin her iki suçtan kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz istemleri reddedildi. Sanığın tefecilik suçunun cezasının üst sınırı itibariyle 7 yıl 6 aylık süre zarfında zamanaşımı süresinin gerçekleştiği belirlendi ve karar bu doğrultuda bozuldu. Konuya ilişkin kanunlar ise şöyle: ödünç paranın verildiği tarihte yürürlükte olan 2279 sayılı Kanunun 17. maddesi, 765 sayılı TCK'nın 102/4 ve 104/2. maddeleri, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi, CMUK'un 317, 321 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri.

5. Ceza Dairesi 2016/5200 E. , 2017/4068 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik, bedelsiz senedi kullanma
HÜKÜM : Beraat

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Duruşma gününü içeren Yargıtay bozma ilamını bildiren davetiye tebliğ edilmesine rağmen duruşmaya gelmeyen ve usulüne uygun katılma talebi bulunmayan müşteki vekilinin ayrıca sanığa yüklenen bedelsiz senedi kullanma suçundan doğrudan zarar görmeyen Hazinenin davaya katılma hakları ve hükümleri temyiz etme yetkileri bulunmadığından, Hazine vekilinin bedelsiz senedi kullanma suçundan, müşteki vekilin her iki suçtan kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz istemlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 317. maddesi uyarınca ayrı ayrı REDDİNE, incelemenin katılan Hazine vekilinin tefecilik suçundan verilen beraat hükmüne yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanığa yüklenen tefecilik suçunun ödünç paranın verildiği tarihte yürürlükte olan 2279 sayılı Kanunun 17. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırı itibariyle 765 sayılı TCK"nın 102/4 ve 104/2. maddelerine göre 7 yıl 6 aylık asli ve ilave zamanaşımı süresine tabi olduğu, son suç tarihi olan 20/03/2005 ve öncesi ile hüküm günü arasında bu sürenin gerçekleştiği anlaşılmakla ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasanın 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 26/09/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.