MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 14. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 06/12/2017 tarih ve 2016/938 E- 2017/851 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine , istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi"nce verilen 29/11/2018 tarih ve 2018/627 E- 2018/1305 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında işletme hakkı devir sözleşmesi imzalandığını, dağıtım faaliyetlerinin davalı tarafından yürütüldüğü 2003-2006 yılları arasında meydana gelen olay nedeniyle açılan ecri misil davasının kısmen kabulüne karar verildiğini, kararın kesinleşmesi üzerine icra takibine konulduğunu, müvekkilinin icra dosyasına 62.037,00 TL ödediğini ileri sürerek, ödenen 62.037,00 TL"nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, davanın zamanaşımına uğradığını, İHDS hükümleri uyarınca şirket tarafından açılan davanın derhal müvekkiline bildirilmesi gerektiğini, davacının bildirim yükümlülüğünü yerine getirmediğinden davaya ilişkin masraf, faiz, icra dosyasına ilişkin giderleri, vekalet ücreti ve faize talep hakkı bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, zamanaşımı definin yerinde olmadığı zira davanın taraflar arasındaki sözleşmeye dayalı olarak açıldığı, TBK’nın 146. maddesine göre sözleşmeden kaynaklı alacakların 10 yıllık zamanaşımı süresine tabi olduğu, davanın açıldığı tarih itibariyle bu sürenin henüz dolmadığı, dava konusu alacakla ilgili olayın İHDS"nin imzalanmasından önce gerçekleştiği, davacı tarafından üçüncü kişiye ödenen bedelden davalının sorumlu olduğu gerekçesiyle, davanın kabulüne, 62.037,00 TL"nin ödeme tarihi olan 13/01/2009 tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Karara karşı davalı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
İstinaf mahkemesince yapılan yargılama sonucunda, mahkeme kararının usul ve yasaya uygun olduğu, davalı yanca, davacının İHDS hükümlerine göre ihbar yükümlüğünü yerine getirmediği savunulmuşsa da, dayanak dava İHDS’nin 7.2 maddesinde belirtilen dağıtım tesislerinin mülkiyetine ilişkin bir dava niteliğinde olmadığından davacının ihbar yükümlüğü bulunmadığı gerekçesiyle davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 3.177,75 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 02/12/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.