Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9207 Esas 2020/7426 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
09/02/2015 günü saat 00:30 sıralarında, çift yönlü aydınlatması bulunan düz eğimsiz ıslak asfalt yolda, meskun mahalde, yağmurlu havada, sanık sürücü ..."ın sevk ve idaresindeki otobüsü ile dört yönlü kontrolsüz kavşakta sokaktan çıkıp sola dönüş yaparak caddeye giriş yaptığı esnada, seyir istikametine göre sol taraftan cadde üzerinden sollama yasağına dair daimi şerit çizgisine rağmen önündeki aracı sollayarak seyrine devam eden katılan sürücü ..."nın sevk ve idaresindeki otomobilin ön kısmına, aracının sol ön teker kısmı ile çarpması sonucu sanığın tali kusurlu olarak ... ve aracında yolcu olarak bulunan ..."nın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda;
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, eksik inceleme ile karar verildiğine, keşif yapılmadığına, sanığın eksik inceleme ile karar verildiğine dair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine ve adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 4. fıkrasının hükümden çıkarılarak yerine “sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, sanığa verilen hapis cezasının TCK"nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 150 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 3000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına,” ibresinin eklenmesi ile hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 23.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.