MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle, 28.06.2014 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanun ile getirilen düzenlemeler de gözetilip dosya incelendi.
Suça sürüklenen çocuk müdafiin süresinden sonraki duruşmalı inceleme talebinin hükmedilen ceza miktarı da nazara alındığında 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 318. maddesi uyarınca reddiyle, incelemenin duruşmasız yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Suça sürüklenen çocuk tarafından gerçekleştirilen nitelikli cinsel istismar eylemi sonucunda mağdurenin ruh sağlığının bozulduğuna dair Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalınca düzenlenen 08/10/2012 tarih ve 3094 sayılı raporuna dayanılarak hakkında 5237 sayılı TCK"nın 103/6. maddesinin uygulanmasına karar verilmiş ise de, dosya içeriğine göre suça sürüklenen çocuğun aralarında duygusal arkadaşlık bulunan mağdureye yönelik olarak cebir, tehdit, hile veya iradeyi etkileyen başka neden olmaksızın nitelikli cinsel istismar eyleminde bulunduğu , 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu ile 765 sayılı Türk Ceza Kanununda yer alan objektif sorumluluğun kaldırılarak subjektif sorumluluğun kabul edildiği ve 5237 sayılı TCK"nın 23. maddesi uyarınca failin, gerçekleşen fakat kastetmediği bir neticeden sorumlu tutulabilmesi için en azından taksirle hareket etmiş olmasının gerektiği; cebir, tehdit veya hile gibi iradeyi etkileyen herhangi bir sebep olmaksızın nitelikli cinsel istismar eyleminde bulunan suça sürüklenen çocuğun bu eyleminden dolayı kastettiğinden daha farklı ve ağır bir neticenin meydana geldiğinin iddia edilmesi karşısında, dosyaya yansıyan sosyal ve kültürel durumu, eğitim düzeyi, kişisel özellikleri, tarafların yaşları ve olayın gerçekleşme biçimi nazara alındığında, ağır netice olarak ortaya çıkan mağdurenin ruh sağlığındaki bozulmanın suça sürüklenen çocuk tarafından öngörülemeyeceği ve taksirle dahi hareket etmelerinin söz konusu olmadığı gözetilmeden, yazılı şekilde cezanın aynı Kanunun 103/6. maddesi ile arttırılması,
Kabule göre de;
Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalınca düzenlenen 08/10/2012 tarih ve 3094 sayılı raporda; mağdurenin maruz kaldığı iddia edilen cinsel istismar olayıyla ilgili olarak "travma sonrası stres bozukluğu" tanısının konduğu ve ruh sağlığının bozulduğu tespit edilmiş ise de mağdurenin 04.04.2012 tarihinde maruz kaldığı başka istismar eylemiyle ilgili olarak aynı Mahkemenin 2012/119 Esas sayılı dosyasında alınan 17.12.2012 tarihli raporda ruh sağlığının bozulduğuna yönelik bir tespitin olmaması ve belirtilen dosyanın sanığı hakkında TCK.nın 103/6. maddesinin uygulanmamış olması da nazara alınarak tam bir kanaatin oluşması açısından 2012/119 Esas sayılı dosya temin edilip mağdure, hakkında düzenlenen tüm raporlarla birlikte Adli Tıp Kurumu 6. İhtisas Kurulunda muayene edilerek yeniden rapor alınması ve raporlar arasında çelişki oluşması durumunda ise Adli Tıp Kurumu Genel Kurulundan rapor alınarak mağdurenin ruh sağlığının bozulup bozulmadığı veya hangi olaya bağlı olarak bozulduğu, her bir olay nedeniyle ayrı ayrı ruh sağlığının bozulup bozulmadığı hususlarında açıklayıcı bir rapor aldırıldıktan sonra TCK"nın 103/6. maddesinin tatbiki konusunda karar verilmesi gerekirken, mevcut raporla yetinilerek eksik araştırma ve yetersiz gerekçeyle anılan maddenin uygulanması,
Kanuna aykırı, suça sürüklenen çocuk müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 01.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.