İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇTAN ZARAR GÖREN : Hazine
SUÇ : Zimmet, zincirleme icrai davranışla görevi kötüye kullanma
HÜKÜM : Zimmet suçundan beraat, zincirleme ihmali davranışla görevi kötüye kullanma suçundan mahkumiyet
EK TEBLİĞNAMEDEKİ DÜŞÜNCE : Temyiz isteminin reddi, onama

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Zimmet suçundan zarar gören Hazinenin vekili aracılığı ile ibraz ettiği 29/01/2019 havale tarihli temyizden vazgeçme dilekçesinde ... Mesleki Hizmetler Genel Müdürlüğünün 22/01/2019 tarihli ve 17537 sayılı ‘’Olur’’ yazısının Hazinenin ilgili bakanlık adına hükümleri temyiz etmemesi nedeniyle usule uygun şekilde alınmış vazgeçme niteliğinde bulunmadığı, öte yandan Hazinenin sanıklara isnat edilen ihmali davranışla görevi kötüye kullanma suçundan doğrudan zarar görmediği, bu itibarla bahse konu suçtan verilen mahkumiyet hükümlerini temyiz hakkının bulunmadığı gözetilerek vekilinin bu suça ilişkin katılma ve temyiz isteminin CMUK"un 317. maddesi gereğince REDDİNE, suçtan zarar gören Hazinenin katılma talebinin zimmet suçuyla sınırlı olarak 3628 sayılı Kanun"un 18 ile CMK"nin 237/2 ve 260. maddelerinin verdiği yetkiye dayanılarak KABULÜNE, incelemenin sanıklar müdafin ihmali davranışla görevi kötüye kullanma suçundan verilen mahkumiyet, katılan ... vekilinin ise zimmet suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz itirazları ile sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
1-Sanıklar haklarında zimmet suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Bozmaya uyularak gereği yerine getirilmek, delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle kurulan beraat hükümleri usul ve kanuna uygun olduğundan yerinde görülmeyen katılan ... vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
2-Sanıklar haklarında zincirleme ihmali davranışla görevi kötüye kullanma suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Sanıkların üzerlerine atılı görevi kötüye kullanma suçunun kanunda öngörülen cezasının üst sınırı itibarıyla 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e ve 67/4. maddeleri gereğince 8 yıllık asli ve 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı sürelerine tabi olduğu, suç tarihi olan 10/12/2006 ile inceleme günü arasında bu sürenin gerçekleştiği anlaşıldığından 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi gözetilmek suretiyle hükümlerin CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden sanıklar hakkında açılan kamu davalarının aynı Yasa"nın 322 ve 5271 sayılı CMK"nin 223/8. maddeleri uyarınca zamanaşımı sebebiyle ayrı ayrı DÜŞMESİNE 04/03/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.