Mağdurlar ... ve ...’u kasten basit yaralama suçundan sanık ..."in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 29/1, 62 ve 52/2. maddeleri uyarınca 1.000,00 Türk lirası (iki kez) adlî para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Safranbolu Asliye Ceza Mahkemesinin 29.01.2013 tarihli ve 2009/4 Esas, 2013/51 Karar sayılı kararının itiraz edilmeksizin kesinleşmesini müteakip, sanığın deneme süresi içerisinde kasıtlı suç işlediğinden bahisle yeniden yapılan yargılamasında hükmün açıklanmasına, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 29/1, 62 ve 52/2. maddeleri uyarınca 1.000,00 Türk lirası (iki kez) adlî para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Safranbolu 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 31.10.2018 tarihli ve 2018/286 Esas, 2018/403 Karar sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 26.07.2019 tarihli ve 2019/2755 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 06.08.2019 tarihli ve 2019/82387 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre;
1) Benzer bir olay nedeniyle Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 17.06.2015 tarihli ve 2014/23283 Esas, 2015/26963 Karar sayılı ilamında yer alan "" ...Sanığın, mağdureye ait evin penceresini kırdığı somut olayda; mağdurenin şikayetçi olmaması nedeniyle verilen düşme kararında bir isabetsizlik görülmemiştir. Sanık hakkında CMK"nın 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiği, ancak denetim süresi içerisinde yeni bir suç işlemesi nedeniyle yeniden yargılama yapıldığı, yapılan bu yargılama sırasında mağdure ve sanığın tekrar beyanlarının alındığı ve şikayetten vazgeçme nedeniyle davanın düşürülmesine karar verilmesine yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir. Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının davayı sonuçlandıran bir hüküm olmaması, ayrıca sanık hakkında hükmün açıklanması sırasında bu defa şikâyet şartı yokluğu nedeniyle düşme kararı verilmesi, hükmün açıklanmasının geri bırakılması müessesenin işlevi açısından maddî ceza hukuku normu özelliği yanı sıra ceza muhakemesi hukuku normu özelliğinin de bulunması ve bunun sonucu olarak kıyas imkânının da bulunduğu gözetilerek 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanun"un 231/11. maddesindeki: "Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere aykırı davranması hâlinde, mahkeme hükmü açıklar. Ancak mahkeme, kendisine yüklenen yükümlülükleri yerine getiremeyen sanığın durumunu değerlendirerek; cezanın yarısına kadar belirleyeceği bir kısmının infaz edilmemesine ya da koşullarının varlığı halinde hükümdeki hapis cezasının ertelenmesine veya seçenek yaptırımlara çevrilmesine karar vererek yeni bir mahkûmiyet hükmü kurabilir." şeklindeki uygulamalardan daha lehe olduğu.." şeklindeki açıklama nazara alındığında, somut olayda müştekiler ... ve ..."un anılan mahkemenin 05.04.2012 tarihli duruşmasında şikâyetçi olmadıklarını beyan etmeleri karşısında, sanık hakkında takibi şikâyete bağlı kasten yaralama suçundan düşme kararı verilmesi yerine, yazılı şekilde hüküm kurulmasında,
2) Kabule göre de, sanık hakkında hükmün açıklanmasına neden olan Elmadağ Asliye Ceza Mahkemesinin 16.03.2017 tarih, 2017/88 Esas, 2015/440 Karar sayılı ilâmının istinaf edilmesi üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 10. ceza Dairesinin 21.12.2017 tarih ve 2017/1450 Esas, 2017/1426 Karar sayılı ilâmı ile hükmün kaldırılmasına ve sanığın üzerine atılı hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçu açısından suç kastının bulunmaması nedeniyle beraatine karar verildiği, sanığın güncel adlî sicil kaydında hükmün açıklanmasını gerektirecek başka mahkûmiyet ilâmının da bulunmadığı, bu nedenle hükmün açıklanmasına karar verilemeyeceği gözetilmeksizin, yazılı şekilde karar verilmesinde, isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Safranbolu 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 31.10.2018 tarihli ve 2018/286 Esas, 2018/403 Karar sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nin 309/4. maddesi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 07.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.