Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2017/200 Esas 2017/2608 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 12/01/2016 gününde verilen dilekçe ile tespit istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın dava şartı yokluğu nedeniyle usulden reddine dair verilen 29/04/2016 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, tespit istemine ilişkindir. Mahkemece davanın dava şartı yokluğu nedeni ile usulden reddine karar verilmiş; hüküm, davacılar tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılar, mahkemenin 2014/539, 540, 541 ve 542 esas sayılı dava dosyalarında karar ve ilam harçlarının doğru olarak hesaplanmadığını ileri sürerek, harcın doğru olarak tespiti isteminde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davacının kendisinin de taraf olduğu yargılama sonucu verilen hükümlerin kesinleşmesine izin vererek yeni bir dava açmasının kesin hüküm engeli ile karşılaşacağı, uyuşmazlığın idari bir husus olmakla mahkemenin görevli de olmadığı gerekçesiyle, davanın dava şartı yokluğu nedeniyle reddine karar verilmiştir.
Yargı harçları mahkeme kararının bir parçası olup, esas uyuşmazlık konusu hükümle birlikte temyize tabi olup, hükümle birlikte kesinleşir. Kesinleşmiş bir mahkeme kararında bulunan yargı harcının da hukuki tartışması bitmiş ve kesinleşmiş bir amme alacağı olarak kabul edilmesi gerekir. Asıl davanın kesinleşmesinden sonra, o davaya ilişkin yargılama giderleri ayrı bir dava konusu yapılamaz.
Mahkemece hem esastan hem de yargı yolu nedeniyle mahkemenin görevsiz olduğu gerekçesine dayanıldığı halde, hüküm fıkrasında kesin hüküm nedeniyle dava şartı yokluğundan davanın reddedilmiş olması doğru olmamakla birlikte, yukarıda açıklandığı şekilde asıl davanın kesinleşmesinden sonra o davaya ilişkin yargılama giderleri ayrı bir dava konusu yapılamayacağından, karar sonucu itibariyle doğrudur. Bu nedenle HUMK’nun 438/9. maddesi uyarınca gerekçe değiştirilerek hüküm onanmalıdır.
SONUÇ : Açıklanan nedenlerle mahkeme kararının gerekçesinin değiştirilmesine ve bu açıdan temyiz itirazlarının reddedilerek kararın düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA ve aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine 08/05/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.