Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62, 53/6, 51. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü saat 01.20 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile meskun mahalde, bölünmüş, 3 şeritli, tek yönlü, eğimsiz, düz, kuru, asfalt kaplama yolda seyrederken ışıklı kavşağı geçtikten sonra geri geri manevra yaparak kavşağa geldiği esnada , yaya geçidinden kendilerine yanan yeşil ışıkta karşıya geçen katılan yayalar ... ile ...’e aracının arka kısmı ile çarptığı, kaza nedeniyle ..."in basit tıbbi müdahale ile giderilemez, yüzünde sabit ize yol açacak şekilde, ..."in ise basit tıbbi müdahale ile giderilemez, 6. derece kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığı, kazanın meydana gelmesinde sanığın asli ve tam kusurlu olduğunun tespit edildiği olayda;
Vekaletnamede feragat yetkisi bulunan katılanlar vekilinin karardan sonra, 25/01/2016 tarihli havale tarihli dilekçeyle sanığın katılanları ziyaret ederek özür dilemesi ve maddi zararlarını gidermesi karşısında şikayetlerinden vazgeçtiklerini beyan ettiği, sanığın dosyaya yansıyan olumsuz bir davranışı ve adli sicil kaydı bulunmadığı gözönüne alındığında, sanık hakkında CMK’nın 231. maddesinde düzenlenen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kurumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 22.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.