MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme, sahte fatura kullanma, defter ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet, ret

I. Defter ve belgeleri gizleme suçundan verilen hükme yönelik sanık müdafinin temyiz talebinin incelenmesi:
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanık müdafinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükmün ONANMASINA,
II. 2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarından verilen ret hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz talebinin incelenmesi:
1- Adıyaman Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 20.10.2014 tarihli, 2014/2077 esas sayılı iddianame ile 213 sayılı VUK’nin 367. maddesi uyarınca dava şartı olan mütalaaya uygun olarak sanık hakkında, “2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme” ve “2009 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçlarından kamu davası açıldığı, "sahte fatura düzenleme" ve “sahte fatura kullanma” suçlarının birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olduğu; mükerrer kabul edilen Adıyaman 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.03.2016 tarihli, 2014/698 Esas, 2016/150 Karar sayılı dosyasında, “sahte fatura kullanma” suçundan kurulan bir hüküm bulunmadığı gözetilerek, 2009 takvim yılında sahte fatura kullanma suçu açısından sanığın hukuki durumu değerlendirilerek hüküm kurulması gerekirken, davanın reddine karar verilmesi,
2- UYAP üzerinde yapılan kontrolde, Adıyaman 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.03.2016 tarihli, 2014/698 Esas, 2016/150 Karar sayılı ilamıyla, sanığın, aynı vergi mükellefiyeti nedeniyle “2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçundan mahkumiyetine hükmedildiği ve dosyanın halen Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 2020/8648 Esas numarasında kayıtlı olarak temyiz incelemesinde bulunduğu anlaşılmakla, sanığın, aynı vergi mükellefiyeti nedeniyle, aynı takvim yılında başka mükellefler adına düzenlediği sahte faturalara ilişkin tespitin yeni bir suçu oluşturmayıp, zincirleme suç içinde değerlendirilmesi gerekeceği göz önünde bulundurularak, mükerrer yargılama yapılmaması ve eylemlerin zincirleme suç içinde kalıp kalmadığının değerlendirilmesi açısından, söz konusu dosyanın duruşmaya getirtilip incelenmesi, mümkün olması halinde davaların birleştirilmesi, aksi durumda davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dosya arasına alınmasından sonra sanığın eylemlerinin zincirleme suç niteliğinde olup olmadığı veya mükerrer dava açılıp açılmadığının belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 16.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.