11. Hukuk Dairesi 2018/2541 E. , 2019/7614 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA
Taraflar arasında görülen davada Antalya 4. Asliye Hukuk Mahkemesi"nce verilen 18/03/2016 gün ve 2014/37 - 2016/137 sayılı kararı bozan Daire"nin 01/03/2018 gün ve 2016/10366 - 2018/1593 sayılı kararı aleyhinde davalı şirket vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin dava konusu bononun keşide edildiği tarihte, tahditli plaka sınıfına giren "M" plakalı minibüs sahibi ve aynı zamanda Minibüsçüler Esnaf Odası üyesi, davalı gerçek kişinin, tahdide tabi olmayan, serbest plaka kullanabilen halk otobüsü sahibi, diğer davalının ise, halk otobüsçüleri tarafından kurulan, amaçları arasında halk otobüsü işletmeciliği de olan ve kooperatifler kanununa göre faaliyet gösteren bir kooperatif olduğunu, Antalya Minibüsçüler Esnaf Odası ile SS 21 no’lu Özel Halk Otobüsleri Motorlu Taşıyıcılar Koop. arasında protokoller imzalandığını, müvekkilinin kendisine vekaleten Antalya Minibüsçüler Esnaf Odası Başkanı tarafından imza edilen bu protokoller çerçevesinde 38.100 TL bedelli, 28/05/2011 tarihli tutanak ile SS.21 Nolu Özel Halk Otobüsleri Koop. Başkanına, onun tarafından da davalı gerçek kişiye teslim edildiğini, bilahare bu bononun müvekkili tarafından ödenerek davalıdan geri alındığını, protokol şartlarının gerçekleşmediğini ve müvekkilinin davalılarla imzalanan protokollerden beklediği yararın ortadan kalktığını, düzenlenen bonoya dayalı olarak alınan bedelin haksız olduğunu ileri sürerek, 38.100 TL’nin ödeme tarihinden itibaren değişen oranlarda avans faiziyle davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı kooperatif vekili, davanın usul ve esastan reddini istemiştir.
Diğer davalı şirket vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, toplanılan deliller ve tüm dosya kapsamına göre, davanın reddine dair verilen kararın davacı vekilince temyizi üzerine karar Dairemizce bozulmuştur.
Davalı şirket vekili, bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı şirket vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı şirket vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 17,70 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 389,49 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davalı şirketten alınarak Hazine"ye gelir kaydedilmesine, 28/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
