Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2016/1119 Esas 2017/3886 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Tefecilik suçu açısından 5237 sayılı Yasa ile getirilen yeni düzenlemenin suçun unsurları bakımından sanık aleyhine olması karşısında 01 Haziran 2005 tarihi öncesi ve sonrasındaki eylemlerin ayrı değerlendirilmesinde zorunluluk bulunduğu anlaşılmakla; tebliğnamede sanığın cezasının TCK"nın 43. maddesi uyarınca artırılması gerektiği yönünde bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
5237 sayılı TCK"nın 3/1. maddesindeki orantılılık ilkesine aykırı olacak şekilde hapis cezası alt sınırdan belirlendiği halde adli para cezasında gerekçe gösterilmeksizin alt sınırdan uzaklaşılması suretiyle çelişkiye düşülmesi,
Sanık hakkında kurulan hükümde TCK"nın 62. maddesi uyarınca yapılan indirim sırasında hesap hatası sonucu “1 yıl 8 ay hapis ve 250 gün adli para cezası" yerine ”1 yıl 8 ay hapis ve 500 gün adli para cezası”, buna bağlı olarak da adli para cezasının TCK"nın 52/2 maddesi uyarınca günlüğü 20 TL"den "5000 TL" yerine "10.000 TL" belirlenerek fazla ceza tayini,
Sanığın eyleminin devam süreci, atılı suçu işlemeye yönelik yoğun kastı ve ısrarı, elde ettiği menfaat miktarı gözetilerek, hükmolunan hapis cezasının ertelenmesine yer olmadığına karar verilmesi gerekirken, dosya kapsamıyla uyuşmayan gerekçeyle hapis cezasının ertelenmesi,
Kısa süreli olmayan hapis cezası ertelenen sanık hakkında, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da dikkate alınarak TCK"nın 53/1-2-3. maddesindeki hak yoksunluklarının uygulanması gerektiğinin düşünülmemesi,
Kanuna aykırı, katılan Hazine vekili ve O yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 20/09/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.