Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2015/7384 Esas 2018/666 Karar Sayılı İlamı

14. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/7384
Karar No: 2018/666
Karar Tarihi: 24.01.2018

Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2015/7384 Esas 2018/666 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, komşuluk hukukundan kaynaklanan bir tazminat talebinde bulundu ve mahkeme tarafından reddedildi. Davacı vekili temyiz etti ancak dava değeri kesinlik sınırının altında olduğu için temyiz istemi reddedildi. Karar oybirliğiyle verildi.
Kanun maddeleri:
- HUMK'nın 427. maddesi
- 5236 sayılı Kanunun 19. maddesiyle HUMK'a eklenen Ek-Madde 4
- 5219 sayılı Kanunun 2/A maddesiinin c fıkrası.

14. Hukuk Dairesi 2015/7384 E. , 2018/666 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 27.01.2011 gününde verilen dilekçe ile komşuluk hukukundan kaynaklanan tazminat talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 17.11.2011 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı vekili müvekkiline ait 1200 ada 14 parsel sayılı taşınmazda bulunan binanın, davalının yönetici olduğu 1200 ada 22 parselde bulunan binadan gelen yağmur suları nedeni ile zarara uğradığı mahkeme aracılığı ile yapılan tespite göre zararın giderildiği yapılan masraf olan 1.200,00 TL ve keşif bedeli olan 125,00 TL nin davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece davanın Reddine karar verilmiştir.
Hükmü davacı vekili temyiz etmiştir.
Karar tarihi itibari ile HUMK’nın 427,maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK"a eklenen Ek-Madde 4"te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2011 yılı için 1.540 TL"dir.
Dava değeri karar tarihi itibariyle 5219 sayılı Kanunun 2/A maddesinin c fıkrası ve 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK"a eklenen Ek-Madde 4 gereğince HUMK’nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırının altında olduğundan karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyizi halinde mahkemece veya 01.06.1990 tarihli ve 3/4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince Yargıtay’ca temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
Mahkemece verilen karar kesin nitelikte olduğundan temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz isteminin, mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine, 24.01.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.