Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/1861 Esas 2020/4124 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/1861
Karar No: 2020/4124
Karar Tarihi: 09.07.2020

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/1861 Esas 2020/4124 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Adana 22. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından, uyuşturucu madde bulundurma suçundan sanık hakkında mahkumiyet hükmü verilmiştir. Dosyanın incelenmesi sonucunda, Adana 4. Sulh Ceza Mahkemesi'nin tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına dair kararının usulsüz olduğu ve kesinleşmediği tespit edilmiştir. Bunun üzerine, Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun benimsemiş olduğu karar doğrultusunda, söz konusu tedavi ve denetimli serbestlik tebdiri uygulanmasına ilişkin kararların, TCK'nın 191. maddesinin 2. fıkrasının hüküm tarihinde yürürlükte olan 5560 sayılı kanun ile değişik hali gereğince verilen cümlenin yürürlüğe girdiği tarihten önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, itiraz kanun yoluna tabi olduğu belirtilmiştir. Bu nedenle, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na iadesine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri: TCK'nın 191. maddesi (2. fıkra), 5560 sayılı Kanun, 6217 sayılı Kanun.

20. Ceza Dairesi 2017/1861 E. , 2020/4124 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : ADANA 22. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Adana 4. Sulh Ceza Mahkemesinin 25/10/2013 tarihli tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına dair kararının 05/12/2013 tarihinde 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 21. maddesine göre sanığın mernis adresi olan ... .../ Adana adresine yapılan tebligat üzerine kesinleştirildiği, belirtilen tarihe kadar sanığın bilinen son adresinin 23/04/2013 tarihli celsede beyan ettiği ... / Adana olduğu, Tebligat Kanunu"nun 10/1-2. madde ve fıkralarında yer alan "Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır. Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır." şeklindeki düzenleme nazara alındığında; muhatabın en son beyan ettiği adresine yapılmayan tebligatın usulsüz olduğu ve 16/05/2013 tarihli kararın kesinleşmediği buna bağlı olarak Mahkemenin daha sonra yapmış olduğu 26/09/2014 tarihli temyiz dilekçesinin Adana 4. Sulh Ceza Mahkemesinin 25/10/2013 tarih 2013/85 esas ve 2013/1079 karar sayılı tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına dair karara yönelik itiraz dilekçesi niteliğinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 20/03/2012 tarihli ve 2011/785 esas ve 2012/101 karar sayılı kararında açıklandığı üzere; "kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma" suçundan dolayı, TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrasının hüküm tarihinde yürürlükte olan 5560 sayılı kanun ile değişik hali gereğince verilen "tedavi ve/veya denetimli serbestlik tebdiri uygulanmasına" ilişkin kararların, sözü edilen fıkraya 6217 sayılı kanunla eklenen cümlenin yürürlüğe girdiği 14/04/2011 tarihinden önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na İADESİNE, 09.07.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.