Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2015/1264 Esas 2015/5290 Karar Sayılı İlamı

15. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/1264
Karar No: 2015/5290
Karar Tarihi: 23.10.2015

Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2015/1264 Esas 2015/5290 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, eser sözleşmesinden doğan alacağının tahsili için davalıya başvurmuş, davalı ise talebi kabul etmemiştir. Davacı, tüketici olarak mahkemeye başvurmuştur. Ancak, bu durumda uyuşmazlığı tüketici mahkemesinde çözmek hukuken mümkün değildir. Çünkü tüketici korunması hakkındaki kanun, hazır bir malı veya hizmeti satın alarak günlük yaşamda kullanan veya tüketen kişiyi korumaktadır. Eser sözleşmesi ilişkileri ise bu tanıma uymamaktadır. Bu nedenle yerel mahkemece görevsizlik kararı verilerek davaya asliye hukuk mahkemesi sıfatıyla bakılması gerekmektedir. Kararın bozulması gerektiği sonucuna varılmıştır.
Kanun Maddeleri: 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un 3/e maddesi.

15. Hukuk Dairesi 2015/1264 E. , 2015/5290 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Kastamonu 1. Asliye Hukuk Hakimliği (Tüketici Mahkemesi Sıfatıyla)
Tarihi :23.10.2014
Numarası :2013/516-2014/506

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, eser sözleşmesinden dolayı oluşan alacağın tahsiline ilişkindir.
4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un 3/e maddesinde tüketici, “bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişi” olarak tanımlanmıştır. Bu tanımlamaya göre yasa, hazır bir malı veya hizmeti satın alarak onu günlük yaşamında kullanan veya tüketen kişiyi korumaktadır. Bir başka deyişle yasa kapsamına, dar kapsamlı mal ve hizmet ilişkileri olağan tüketim işleri alınmıştır. Aksi bir yorumun kabulü, üst düzey teknoloji ile gerçekleştirilen eser sözleşmesi ilişkilerinin dahi 4077 sayılı Yasa kapsamında kalmasını ve bunlardan kaynaklanan uyuşmazlıklara da tüketici mahkemelerinde bakılmasını gerektirir ki, bunun yasanın amacına aykırı olduğu açıktır. Buna göre istisna sözleşmesinden doğan ilişkileri de 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun hükümlerinin uygulanması hukuken olanaklı değildir. Nitekim Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 26.2.2003 gün ve 2003/15-127 E., 2003/102 K. sayılı kararında bu husus belirtilmiştir. Somut olayda taraflar arasındaki hukuki ilişki eser sözleşmesinden kaynaklandığından, yerel mahkemece görevsizlik kararı verilerek davaya asliye hukuk mahkemesi sıfatıyla bakılması gerekirken, 4077 sayılı Yasa uygulanarak tüketici mahkemesi sıfatıyla bakılıp, esası hakkında karar verilmesi yerinde görülmemiş kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ; Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, 23.10.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.