Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2013/18374 Esas 2014/1306 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Antalya 4. İş Mahkemesi
Tarihi : 25/03/2013
Numarası : 2010/408-2013/180

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayanağı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2-Davacı, iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiğini belirterek, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla mesai, yıllık izin, hafta tatili, ulusal bayram genel tatil alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, iş sözleşmesinin işverence haksız feshedildiği belirtilerek kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin ve fazla mesai alacaklarının kabulüne, ulusal bayram genel tatil ile hafta tatili ve diğer alacak taleplerinin reddine karar verilmiştir.
Mahkemece, hükme esas alınmış olan bilirkişi raporunda, dosyaya ibraz edilmiş olan bordrolarda gösterilerek ödemesi yapılmış olan hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil alacakları dışında, davacının bu alacak talepleri için bordrolarda çalışma gösterilmeyen dönemler bakımından, çalışması olduğunu ispat edemediği gerekçesi ile davacının ulusal bayram genel tatil ve hafta tatili alacağı taleplerinin reddine karar verilmiştir.
Mahkemece beyanı alınmış olan davacı tanıkları işveren çalışanı olmayıp işveren ile husumeti bulunmayan, şoför olarak çalışmış olan davacının şoförlüğünü yaptığı servis araçlarını kullanmakta olan kişilerdir. Davalı taraf ile husumeti bulunmayan ve davacının kullandığı servis aracı ile işyerlerine gidip gelmekte olan davacı tanıkları, davacının haftada 7 gün çalıştığını ve dini bayramlar ile resmi tatillerde de çalıştığını, bu dönemlerde de davacının kendilerini servis ile işe getirip götürdüğünü beyan atmişler, yine davacı tanığı olarak dinlenmiş olan ve davacı ile aynı işi yapan diğer davacı tanığı da aynı şekilde beyanda bulunmuştur. Kaldı ki davalı tanığı olarak dinlenmiş olan ve davacı ile aynı işi yapmakta olan M.. D.. da, davacı tanık beyanları ile paralel olacak şekilde haftada 7 gün çalıştıklarını ve dini bayramların birer günü dışında ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalıştıklarını beyan etmiştir. Gerek davacı tanık beyanları ve gerekse de davalı tanık beyanlarına rağmen davacının hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışmasını ispat edemediği gerekçesi ile bu alacak taleplerinin reddine karar verilmiş olması isabetsizdir. Yapılacak iş, tanıkların çalışma düzenini bildikleri dönem bakımından, bordrolarda gösterilmiş olan hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil çalışmaları dışlanmak suretiyle, bordrolarda gösterilmemiş ve ödendiği de ispat edilememiş olan dönemler bakımından tanık beyanlarına göre hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil alacakları hesaplanarak sonucuna göre karar vermektir.
O halde davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıya yükletilmesine, 30/01/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.