Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2018/2330 Esas 2019/341 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi
No : 2014/402-2018/38

Dava, hizmet tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozma sonrası ilamında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davacının 14.10.1991-30.02.1994 tarihleri arasında davalı işverenlikte 506 sayılı Kanun kapsamında sigortalı çalışmaların tespitini talep ettiği davada, Mahkemece bozma sonrası verilen kararda, “davacının davalı şirket nezdinde 01.01.1994-28.02.1994 tarihleri arasında asgari ücret ile 60 gün çalıştığının tespitine, davacının prime esas kazanç yönünden talebinin reddine, İstanbul 8. İş Mahkemesinin 2006/125 Esas, 2013/234 Karar sayılı ilamının bozma konusu yapılmayan 1992-1993 yıllarına ilişkin verilen kararın kesinleştiğinin tespitine” karar verilmiştir.
Mahkemece verilen ilk hükümde; davacının davalı iş yerinden 14.10.1991 tarihinde işe girişinin olduğu ve 1991/03 döneminde 78 gün prim ödemesinin bulunduğu belirtilerek, “davacının davalı iş yerinde 1992 ve 1993 yıllarında toplam 690 gün, ibraz edilen bordroda yer alan ücretlerle çalıştığının ve yine 01.01.1994-28.02.1994 tarihleri arasında 60 gün işçilik alacak davasında belirlenen ücret üzerinden çalışmalarının tespitine” karar verilmiş olmakla, bozma sonrası verilen kararda, hizmet tespiti yönünden bozma dışı kalan dönem bakımından, bildirilen süreler hariç tutulmak üzere, tespit hükmü kurulması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması, isabetsiz olmuştur.
Ne var ki, bu konuların düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 01.10.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Hüküm fıkrasının üçüncü bendinin silinerek yerine, “Davacının, 1991/03 döneminde davalı iş yerinden 78 günlük çalışmasının bildirildiği anlaşılmakla, davacının, davalı şirket nezdinde
1992/1 Döneminde 90 gün 10.433.880 TL prime esas kazançla,
1992/2 Döneminde 120 gün 15.614.230 TL prime esas kazançla,
1992/3 Döneminde 120 gün 17.316.600 TL prime esas kazançla,
1993/1 Döneminde 120 gün 19.684.080 TL prime esas kazançla,
1993/2 Döneminde 120 gün 20.947.560 TL prime esas kazançla,
1993/3 Döneminde 120 gün 24.305.790 TL prime esas kazançla, çalıştığının tespiti yönündeki İstanbul 8. İş Mahkemesinin 2006/125 Esas, 2013/234 Karar sayılı ilamının bozma konusu yapılmayan kısmına ait verilen kararın kesinleştiğinin tespitine" ifadesinin yazılmasına ve hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.01.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.