Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/10249 Esas 2019/17846 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/10249
Karar No: 2019/17846
Karar Tarihi: 07.10.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/10249 Esas 2019/17846 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkemede görülen bir dava sonucunda, katılan sanıkların bazı suçlamalardan dolayı mahkumiyetlerine karar verildiği, ancak doğrudan adli para cezasına çevrilen cezaların kesin nitelikte olduğu için temyiz edilemeyeceği belirtilerek, bu temyiz isteklerinin reddedildiği görülmüştür. Bazı sanıkların suçlamalardan beraat kararı verilirken, diğer sanıkların suçlu bulunarak cezalandırıldıkları ifade edilmiştir. Kararda 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde, 31/03/2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ve 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değiştirilen kurala yer verilerek, doğrudan adli para cezasına çevrilen cezaların temyize konu edilemeyeceği açıklanmıştır. Ayrıca, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli kararı ile TCK'nın 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesine rağmen, bu hususun infaz aşamasında dikkate alınabileceği belirtilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2019/10249 E. , 2019/17846 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Katılan sanık ... hakkında, katılan sanık ..."a karşı kasten yaralama eyleminden dolayı; ve katılan sanık ... hakkında, katılan sanık ..."e karşı hakaret eyleminden dolayı kurulan mahkumiyet hükümlerinin incelenmesinde;
Katılan sanıklar hakkında hükmolunan doğrudan adlî para cezalarının miktarları gözönüne alındığında 31/03/2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. madde ile, hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, üç bin liraya kadar olan adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin kesin nitelikte olması ve temyiz kabiliyetinin bulunmadığı anlaşıldığından, katılan sanıklar ... ve ... müdafiilerinin, bu suçlara yönelik temyiz isteklerinin CMUK"un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2) Katılan sanık ... ve sanık ... hakkında katılan sanık ..."a karşı kasten yaralama suçundan dolayı; ve katılan sanık ... hakkında katılan sanık ..."a karşı tehdit ve hakaret suçlarından dolayı kurulan beraat hükümlerinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılan sanıklar ... müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
3) Katılan sanık ... hakkında, katılan sanık ..."e karşı kasten yaralama eyleminden dolayı kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılan sanıklar ... ve ... müdafiilerinin, yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 07.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.