Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/13796 Esas 2019/17837 Karar Sayılı İlamı

Kasten basit yaralama suçundan sanık ..."nin, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 86/2, 86/3-a-e, 35, 43, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 2.800,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair Silifke 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 14.02.2019 tarihli ve 2017/542 Esas, 2019/112 Karar sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 26.07.2019 tarihli ve 2019/4883 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 06.08.2019 tarihli ve 2019/81929 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
5237 sayılı Kanunun 43. maddesinde yer alan, “(1) Bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla işlenmesi durumunda, bir cezaya hükmedilir. Ancak bu ceza, dörtte birinden dörtte üçüne kadar artırılır. Bir suçun temel şekli ile daha ağır veya daha az cezayı gerektiren nitelikli şekilleri, aynı suç sayılır. (Ek cümle: 29/6/2005 – 5377/6 md.) Mağduru belli bir kişi olmayan suçlarda da bu fıkra hükmü uygulanır. (2) Aynı suçun birden fazla kişiye karşı tek bir fiille işlenmesi durumunda da, birinci fıkra hükmü uygulanır. (3) Kasten öldürme, kasten yaralama, işkence ve yağma suçlarında bu madde hükümleri uygulanmaz.” şeklindeki düzenlemeye nazaran, dosya kapsamına göre, sanığın suç tarihinde mağdurlar ... ve ..."ye karşı gerçekleştirdiği kasten yaralamaya teşebbüs eylemlerinin ayrı suç teşkil edeceği, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 43/2. maddesindeki zincirleme suça ilişkin hükümlerin uygulanamayacağı gözetilmeksizin, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Silifke 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 14.02.2019 tarihli ve 2017/542 Esas, 2019/112 Karar sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nin 309/4-c. maddesi gereğince aleyhe sonuç doğurmamak üzere, kanun yararına BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 07.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.