Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/9236 Esas 2019/17815 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 17.01.2017 tarih ve 2015/15-536 Esas - 2017/14 Karar sayılı kararında açıklandığı üzere; ceza infaz kurumunda hükümlü olarak bulunan sanığın yokluğunda verilen kararın CMK"nin 35/3. maddesindeki “İlgili taraf serbest olmayan bir kişi veya tutuklu ise tebliğ edilen karar, kendisine okunup anlatılır.” hükmüne uygun şekilde tebliğinin yapılması gerektiği halde; hükümlü sanığa gerekçeli kararın bir suretinin “Gerekçeli karar yazısını okumak /almak suretiyle tebellüğ ettim” şeklinde yapılan tebligat usulüne uygun olmadığından; sanığın gerekçeli karara yönelik temyiz talebinin süresinde olduğu kabul edilerek tebliğnamenin temyiz talebinin süreden reddine yönelik görüşüne iştirak edilmemiştir.
1) Sanık hakkında, tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre, sanığın eylemini birden fazla infaz koruma memuruna karşı gerçekleştirdiği, cezasında 5237 sayılı TCK’nin 43/1. maddesine göre arttırım yapılması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm kurularak eksik ceza tayin edilmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün isteme aykırı ONANMASINA,
2) Sanık hakkında, silahla yüzde sabit iz oluşacak şekilde kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) Adli Tıp kriterlerine göre yaralanmanın yüzde sabit ize neden olup olmadığının olaydan en az altı ay sonra değerlendirilmesinin gerektiği, katılanın olayın üzerinden en az altı ay geçtikten sonra mevcut raporları ile birlikte Adli Tıp Kurumuna sevk edilerek yüz bölgesinde tespit edilen yaralanmaların yüzde sabit ize neden olup olmadığı hususunda rapor aldırılması gerektiği gözetilmeden, olayın üzerinden belirtilen süre geçmeden düzenlenen ve bu izin sözel diyalog mesafesinden, belirgin bir dikkat sarf etmeden ilk bakışta fark edilip edilemediği gibi adli tıp kriterlerini içermeyen 26.05.2015 tarihli rapor hükme esas alınmak suretiyle eksik inceleme ve yetersiz rapor ile hüküm kurulması,
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı BOZULMASINA, 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış haklarının dikkate alınması, 07.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.