1219 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2020/1240 Esas 2020/10065 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/1240
Karar No: 2020/10065
Karar Tarihi: 08.07.2020

1219 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2020/1240 Esas 2020/10065 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, 1219 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığı mahkum etmiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun belirttiği gibi, söz konusu suçla korunan hukuki yarar kamu sağlığı iken suçun mağduru ise toplumu oluşturan bütün bireylerdir. Benzer bir suçtan daha önce hüküm giymiş diğer bir sanığın dosyası da incelenerek, sanığın aynı mağdura karşı aynı suçu birden fazla kez işleyip işlemediği tartışılmadan hüküm verilmesi hatalı bulunmuştur. Sanık hakkında hapis cezası verilmiş ve hak yoksunluklarına hükmedilmiştir. Ancak Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesine ilişkin bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması gerekmektedir. Bu nedenle mahkeme kararı bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 1219 Sayılı Kanunun 41. maddesi
- TCK'nın 43/1. maddesi
- TCK'nın 53. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi

19. Ceza Dairesi 2020/1240 E. , 2020/10065 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 1219 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.05.2014 gün, 2013//7-465 Esas ve 2014/276 sayılı kararında da belirtildiği üzere; 1219 sayılı Kanun"un 41. maddesinde öngörülen suçla korunan hukuki yararın kamu sağlığı, suçun mağdurunun ise toplumu oluşturan bütün bireyler olduğu, diş tabibi olmadığını bildiği kişiye tedavi yaptıran kişilerin ise suçun mağduru değil konusu oldukları cihetle; UYAP ortamında yapılan araştırmada benzer eylemler nedeniyle aynı suçtan yargılanan sanık hakkında, Hınıs Asliye Ceza Mahkemesinin 06.01.2015 tarih ve 2014/21 Esas, 2015/2 sayılı kararı ile verilip Dairemizin 05.07.2018 tarihli 2017/5698 Esas ve 2018/8185 karar sayılı ilamıyla düzeltilerek onanmak suretiyle kesinleşen bir dava dosyasının daha mevcut bulunduğunun anlaşılması karşısında;
Anılan dosyanın da incelenip suç ve iddianame tarihleri dikkate alınıp hukuki kesintinin iddianamenin düzenlenmesiyle gerçekleşeceği gözetilmek suretiyle, sanığın bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda aynı mağdura karşı aynı suçu birden fazla işleyip işlemediğinin ve hakkında TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanması gerekip gerekmediğinin tartışılmaması,
Kabule göre ise;
Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden tebliğnameye aykırı olarak, HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca, BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 08/07/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.