MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 13/12/2017 tarih ve 2016/42 E.- 2017/475 K. sayılı kararın davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin reddine-kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 13/12/2018 tarih ve 2018/579 E- 2018/1287 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 1991 yılından beri “SHOW TV” markası ile televizyon yayıncılığı yaptığını, “SHOW TV” ve “SHOW” esas unsurlu tanınmış seri markaların sahibi olduğunu, davalı şirketin “SHOWSES” ibareli 35. sınıfta yer alan hizmetleri kapsayan marka başvurusuna müvekkilince itiraz edildiğini, itirazın nihai olarak YİDK tarafından reddedildiğini, bu kararın haksız ve hukuka aykırı olduğunu, müvekkilinin “SHOW TV” markalarının coğrafi sınır, kültür, yaş farkı gözetilmeksizin herkesçe bilinir olduğunu, itibarlı bir marka olduğunu, ekonomik önemi yüksek bir vasıf kazandığını, tanınmış marka olduğunu, davalının markasının tescili halinde müvekkiline ait tanınmış ve seri markalar üzerinde haksız kazanç elde edeceğini, ayırt edici özelliğinin zarar göreceğini, davaya konu marka ile karşılaşan tüketicilerin bunu müvekkilinin yeni bir hizmeti ve ürünü olarak algılayacaklarını, böylelikle markanın sulanmasının gündeme geleceğini, markalar arasında benzerlikten öte ayniyetin söz konusu olduğunu, bu benzerliğin ortalama tüketici nezdinde karıştırma ihtimaline yol açacağını, davaya konu olan marka başvurusunun kötüniyetli olduğunu ileri sürerek YİDK’nın 2015-M-10114 sayılı kararının iptaline, hüküm özetinin ilanına karar verilmesini istemiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, müvekkili Kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, davacının davaya mesnet markaları ile müvekkilinin davaya konu markası tüm unsurları ile birlikte değerlendirildiğinde görsel, işitsel ve anlamsal düzeyde hiçbir bağlantısı ve karışıklığa yol açabilecek şekilde benzerliğinin olmadığını, 556 sayılı KHK’nın 8/4 maddesi koşullarının bulunmadığını, başvuru konusu ibare üzerinde önceye dayalı kullanımları bulunduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, davalının "SHOWSES+şekil" ibareli başvuru markasıyla davacının "SHOW MARKET" ve "SHOWPA" ibareli tescilli markaları arasında görsel ve sescil olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunduğu, başvuru ibaresi üzerinde davalı tarafın önceye dayalı hakkı kanıtlanmadığı gerekçesi ile davanın kabulüne, 2015-M-10114 sayılı YİDK kararının iptaline, hüküm özetinin ilanına karar verilmiştir.
Karara karşı davalılar vekillerince istinaf isteminde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, İlk Derece Mahkemesinin davalının "SHOWSES+şekil" ibareli başvuru markasıyla davacının "SHOW MARKET" ve "SHOWPA" ibareli tescilli markaları arasında görsel ve sescil olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunduğunun tespitinde bir isabetsizlik bulunmadığı, ancak YİDK kararının iptali istemine ilişkin davalarda hüküm özetinin ilanına cevaz veren bir düzenleme bulunmadığı gerekçesi ile davalılar vekillerinin istinaf isteminin kısmen reddi kısmen kabulü ile İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılmasına, davanın kabulüne, 2015-M-10114 sayılı YİDK kararının iptaline, hüküm özeti ilanı isteminin reddine, işbu talebin feri nitelikte bir talep olması nedeniyle davalılar lehine yargılama giderine hükmedilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalılar vekillerinin temyiz istemlerinin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, temyiz harcı davalılardan peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 27/11/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.