Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2019/726 Esas 2019/7552 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/726
Karar No: 2019/7552
Karar Tarihi: 27.11.2019

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2019/726 Esas 2019/7552 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, ticari krediler nedeniyle yapılan kesintinin iadesi isteği üzerine açılmıştır. Mahkeme, talebin reddine karar vermiştir. Ancak, miktarın temyiz sınırının altında kalması nedeniyle Yargıtay'da da temyiz isteminin reddine karar verilebileceği belirtilerek, davacının temyiz istemi miktar yönünden reddedilmiştir. HUMK'nun 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi uyarınca, miktar veya değeri 1.000 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 22.05.2018 itibariyle 2.590.00 TL'dir. Kanun maddesi, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğini belirtmektedir. Kanun maddesinin açıklayıcı bir şekilde detaylandırılması istenmektedir.

11. Hukuk Dairesi 2019/726 E. , 2019/7552 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasındaki davadan dolayı Elmalı Asliye Hukuk Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 22/05/2018 gün ve 2017/266-2018/168 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, davacının kullanmış olduğu ticari krediler nedeniyle komisyon adı altında yapılan 2.350,00 TL kesintinin faiziyle birlikte iadesi istemine ilişkin olup, mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
HUMK’nun 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 22.05.2018 tarihi itibariyle 2.590.00 TL"dir. Talep konusu ve mahkemece reddedilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmakta olup, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin, mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle miktar yönünden reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 27/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.