Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 50/1-a, 52/2, 4. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Temyiz Edenler: Sanık müdafii, katılanlar vekilleri

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ile katılanlar vekilleri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki araçla gece vakti aydınlatmanın olduğu yerleşim içi yan yana iki devamlı çizgi ile bölünmüş ve sollama yasağı bulunan yolda seyir halinde iken, sola virajlı köprü altı geçidinde önündeki aracı sollamak için karşı yöne ayrılan şeride geçtiği sırada, karşı yönden gelen katılan ..."ın idaresindeki araçla çarpışması neticesinde, katılan ..."ın ağır derecede kemik kırığı meydana gelecek şekilde, katılan ..."in ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandıkları olayda, tam kusurlu olan sanığın mahkumiyetine ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin katılanın da kusurunun olduğuna ilişkin ve sair, katılanlar vekillerinin ise cezanın az olduğuna ilişkin ve sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken, adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 5.fıkrası çıkarılarak yerine "Sanığa verilen 10 ay 20 gün hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK"nın 50/1-a.maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK"nın 52/3.maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 320 tam gün olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2.maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL hesabıyla 6.400 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibarelerinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.