Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/2204 Esas 2020/7331 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2204
Karar No: 2020/7331
Karar Tarihi: 21.12.2020

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/2204 Esas 2020/7331 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, davacının koruma tedbirleri nedeniyle tazminat talebini kısmen kabul etti. Davacıya 26.87 TL maddi ve 300 TL manevi tazminatın, serbest bırakma tarihi olan 04/05/2007 tarihinden işletilecek yasal faiziyle birlikte davalı Hazineden alınarak verilmesine karar verildi. Temyize giden davalı vekilinin istemi reddedildi ve karar kesinleşti. Kararda, 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişen HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırına ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olduğu belirtilmiştir.

12. Ceza Dairesi 2019/2204 E. , 2020/7331 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Dava Tarihi : 02/03/2016
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabülü ile 26,87 TL maddi, 300,00 TL manevi tazminatın serbest bırakma tarihi olan 04/05/2007 tarihinden işletilecek yasal faizi ile davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında, dava türü olarak, "Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat"" yerine, "Yakalama veya Tutuklama Sonrası KYO veya Beraat Kararı Verilmesi Halinde Tazminat" olarak yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 2.190,00 TL olduğu ve davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 26,87 TL maddi, 300,00 TL manevi tazminat olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE, 21.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.