Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/2192 Esas 2020/7326 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2192
Karar No: 2020/7326
Karar Tarihi: 21.12.2020

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/2192 Esas 2020/7326 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu mahkeme kararı, bir koruma tedbiri nedeniyle tazminat davasıyla ilgilidir. Davacının talebi kısmen kabul edilerek 200 TL manevi tazminatın davacıya ödenmesine karar verilmiştir. Kararı temyiz eden davalı vekilinin istemi reddedilmiştir. Kararda, mahkeme kararının gerekçeli kısmında yazım yanlışı yapıldığı belirtilmiş, ancak bu yanlışlığın kabul edildiği ve kararın temyiz edilemeyecek şekilde kesinleştiği açıklanmıştır. Kanun maddeleri olarak, 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi ve 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin reddedildiği belirtilmiştir.

12. Ceza Dairesi 2019/2192 E. , 2020/7326 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Dava Tarihi : 26/05/2015
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabülü ile 200,00 TL manevi tazminatın serbest bırakma tarihi olan 13/09/2013 tarihinden işletilecek yasal faizi ile davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında, dava türü olarak, "Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat"" yerine, "Tazminat" olarak yazılması, "26.05.2015" olan dava tarihinin gösterilmemesi mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 2.190,00 TL olduğu ve davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 200,00 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE, 21.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.