Fuhuş - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2018/5913 Esas 2020/1492 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/5913
Karar No: 2020/1492
Karar Tarihi: 16.01.2020

Fuhuş - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2018/5913 Esas 2020/1492 Karar Sayılı İlamı

Özet:

18. Ceza Dairesi, aslıye ceza mahkemesi tarafından verilen fuhuş suçuyla ilgili mahkumiyet kararını inceledi. Mahkeme, sanıkların fuhuş eylemleriyle suçlandıklarını ve bu eylemlerin sanıklar tarafından işlendiğinin kanıtlandığını belirtti. Sanıkların mağdurların birden fazla fuhuş yapmasına aracılık ettiği ancak TCK'nın 43/1. maddesi uygulanmadığına dikkat çekildi. Ayrıca sanıkların her bir mağdura yönelik eylemlerinden dolayı ayrı ayrı ceza tayin edilmesi gerektiğinin gözetilmediği belirtildi. Mahkum olan bir sanığın 2 yıl hapis cezasının ertelendiği vurgulandı. Hak yoksunluklarının uygulanmadığı ancak TCK'nın 53. maddesinin 1 ila 3. fıkralarına göre infaz evresinde uygulanabileceği belirtildi. Sanıkların ileri sürdüğü nedenlerin yerinde görülmediği ve temyiz davasının reddedildiği karar verildi. Kanun maddeleri ise TCK'nın 43/1, 53/1-b maddeleri ve Anayasa Mahkemesi'nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 esası, 2015/85 sayılı iptal kararı. TCK'nın 43/1. maddesi fuhuş suçu işleyenin mağdur sayısınca ayrı ayrı cezalandırılmasını öngörürken, TCK'nın 53/1-b maddesi ise

18. Ceza Dairesi 2018/5913 E. , 2020/1492 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Fuhuş
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanıklara yükletilen fuhuş eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanıklar tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Sanıkların bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda mağdurların birden fazla fuhuş yapmasına aracılık etmesine rağmen, TCK"nın 43/1. maddesi uygulanmamış, fuhuş suçunun mağdur sayısınca oluşacağı göz önüne alınarak sanıkların her bir mağdura yönelik eylemlerinden dolayı ayrı ayrı ceza tayin edilmesi gerektiği gözetilmemiş ise de aleyhe temyiz olmadığından bozma yapılamayacağı; mahkum olduğu 2 yıl hapis cezası ertelenen sanık ... hakkında, hak yoksunluklarına hükmedilmemiş ise de, mahkumiyetin kanuni sonucu olarak TCK"nın 53. maddesinin 1 ilâ 3. fıkralarında öngörüldüğü biçimde infaz evresinde re"sen uygulanması mümkün görüldüğünden bozmayı gerektirmediği, sanıklar ... ile ... hakkında TCK"nın 53/1-b maddesinin, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda infaz evresinde resen uygulanabileceği,
Anlaşıldığından sanıklar ..., ..., ...’un ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA, 16/01/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.