Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2020/697 Esas 2020/1980 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/697
Karar No: 2020/1980
Karar Tarihi: 06.02.2020

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2020/697 Esas 2020/1980 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İş Mahkemesi'nde görülen alacak davası sonucunda tesis edilen kararda, temyiz kesinlik sınırının belirlenmesinde bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gerektiği belirtildi. Dosyadaki yıllık izin ücret alacağı ile ilgili hüküm 2.709,11 TL olarak kabul edildi ve bu tutar temyiz kesinlik sınırı olan 3.200,00 TL kapsamında kaldı. Bu nedenle, davalı Bakanlık vekilinin temyiz istemi reddedildi. Kararın gerekçesi olarak, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427 ve 432. maddeleri gösterildi.

22. Hukuk Dairesi 2020/697 E. , 2020/1980 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Y A R G I T A Y K A R A R I

Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.
Somut olayda, Bozmadan sonra tesis edilen mahkeme kararında, temyiz kesinlik sınırının belirlenmesinde, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gereklidir. Şu halde, dosya içeriğine göre, Dairemizin 12.02.2019 tarihli bozma kararı kapsamında bulunan yıllık izin ücret alacağı bakımından hüküm altına alınan 2.709,11 TL karar tarihi itibari ile temyiz kesinlik sınırı olan 3.200,00 TL kapsamında kaldığı anlaşılmakla, davalı Bakanlık vekilinin temyiz isteminin, 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda yazılı sebepten, davalı Bakanlık vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca REDDİNE, 06.02.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.