MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının 17.09.2012 tarihinde davalı işyerinde çalışmaya başladığını, yıllık ücretli izinde olduğu sürenin dolmasından sonra işe başlamak üzere 09.01.2014 tarihinde işyerine gelen müvekkilinin hiç bir gerekçe gösterilmeden işine son verildiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile diğer bir kısım işçilik alacaklarına hükmedilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesinin 4857 sayılı İş Kanunun 25/II-g maddesi uyarınca haklı nedenle feshedildiğini, alacak iddialarının doğru olmadığını beyanla, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, her iki taraf vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında davacının kıdem ile ihbar tazminatlarına hak kazanıp kazanmadığı hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı dava dilekçesinde, 17.09.2012 tarihinde davalı şirketin mağazasında çalışmaya başladığını, yıllık izninin bittiği gün yani 09.01.2014 tarihinde sabah çalışmak için işe gittiğini, ancak davalı iş yerinde müdür konumundaki ... tarafından işine son verildiğinin bildirildiğini, davalı işverence hiçbir gerekçe gösterilmeden haksız ve hukuki dayanaktan yoksun bir şekilde iş sözleşmesinin sonlandırıldığını ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatlarını talep etmiş, davalı ise davacının iddiasının aksine 09.01.2014 tarihinde işe gelmediğini, yıllık izin süresinin bitim tarihi olan 08.01.2014 ve devamı günlerde devamsızlık yaptığından iş sözleşmesine devamsızlık sebebi ile haklı nedenle son verildiğini, bu nedenle davacının isteminin yerinde olmadığını savunmuştur. Mahkemece, davacının yıllık izin süresinin bitiminde işyerine gitmediği, işveren lehine haklı nedenle fesih hakkının doğduğu, bu hakkın işverence Üsküdar 9. Noterliğinin 15.01.2014 tarih ve 1888 yevmiye numaralı ihtarnamesi ile kullanıldığı, işverence iş sözleşmesinin haklı nedenle feshedilmesi karşısında davacının kıdem ve ihbar tazminatı alacağı bulunmadığı gerekçesi ile kıdem ile ihbar tazminatlarının reddine karar verilmiştir.
Dosya kapsamına bakıldığında, davacının 23.12.2013- 08.01.2014 tarihleri arasında yıllık izin kullandığı sabittir. Davalı, davacının izin bitim tarihi olan 08.01.2014 ve devamı günlerde işe gelmediğini ileri sürmüş, devamsızlığa dair 15.01.2014 tarihli "işe devamsızlık tutanağı" ile de bu durumu tutanağa bağlamıştır. Ancak dosyada her devamsızlık gününe ait ayrı ayrı devamsızlık tutanakları olmadığı gibi, davacının devamsızlık yapması sebebi ile savunmasının istendiğine dair savunma istem yazısı da ibraz edilmemiştir. Diğer yandan, davacı 09.01.2014 tarihinde işe gittiğini ancak müdür konumundaki ... tarafından işine son verildiğinin kendisine bildirildiğini dava dilekçesinde belirtmiş, davalı tanığı olarak ifadesine başvurulan ..." in ifadesinden de, davacının yıllık izin dönüşü iş sözleşmesinin devam edip etmeyeceği yönünde davacıyla görüşüleceğinin beyan edildiği anlaşılmıştır.
Sonuç olarak, davalının 15.01.2014 tarihine kadar davacının devamsızlık yaptığı savunmasına karşı, davanın 14.01.2014 tarihinde açıldığı, davacının devamsızlığının davalı tarafça ispatlanamadığı, davalı tanığı ..."in beyanı da dikkate alınarak iş sözleşmesinin işverence haklı nedenle feshedilmediği anlaşılmakla, kıdem ile ihbar tazminatlarının kabulüne karar verilmesi gerekirken, reddi yönünde hüküm tesisi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 23.10.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.