2. Ceza Dairesi 2018/7228 E. , 2019/8850 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1. Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde,
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanık müdafiinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2. Sanık ... hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde,
Suçta kullanılan aracın sanık tarafından kiralandığı, diğer sanık ... ile fikir ve eylem birlikteliği içerisinde hareket ettiği, sanık ...’in olay yerinde araç içinde beklediği ve polislerce araç durdurulmak istendiğinde birlikte kaçtıkları anlaşılmakla; suça doğrudan ve birlikte katılan sanık ... hakkında kurulan hükümlerde 5237 sayılı TCK"nın 37. maddesi yerine, 39. maddesi gereğince yardım eden sıfatıyla cezasından indirim yapılarak eksik ceza tayini; sanık ...’ın katılana ait iş yerine girdiği sırada sanık ...’in de yakın bir yerde araç içinde bekleyerek iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçunun birden fazla kişi ile birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında, iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçundan hükmedilen cezada 5237 sayılı TCK"nın 119/1-c. maddesi uyarınca artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
3. Sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde,
Suçun gece vakti saat 23:02 ve 00:53 arasında işlendiğinin anlaşılması karşısında sanık hakkında hırsızlık suçundan hüküm kurulurken 5237 sayılı TCK"nın 143. maddesinin uygulanmaması suretiyle eksik ceza tayini; sanık ...’ın katılana ait iş yerine girdiği sırada sanık ...’in de yakın bir yerde araç içinde bekleyerek iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçunun birden fazla kişi ile birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında, iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçundan hükmedilen cezada 5237 sayılı TCK"nın 119/1-c. maddesi uyarınca artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak,
Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan Alanya 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/310 Esas ve 2010/16 Karar sayılı ilamından dolayı sanığın mükerrir olduğu belirtilmiş ise de, anılan ilamda birden fazla mahkumiyet hükmü bulunduğundan, 5275 sayılı Kanun"un 108/2.maddesi uyarınca daha ağır cezayı içeren hırsızlık suçundan verilen 11 ay 20 gün hapis cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünden dolayı sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiği; ancak sanığın adli sicil kaydına göre Kütahya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 12/09/2007 tarih, 2006/766 E. 2007/415 K. sayılı ilamı ile hırsızlık suçundan verilmiş 17/09/2012 tarihinde kesinleşen 3 yıl 6 ay hapis cezasının daha ağır olması sebebiyle tekerrüre esas alınması gerekirken, Alanya 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.01.2010 tarih, 2009/310 Esas ve 2010/16 Karar sayılı ilamının bütün olarak tekerrüre esas alınması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan hüküm fıkrasından sanık hakkında Alanya 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.01.2010 tarih, 2009/310 Esas ve 2010/16 Karar sayılı kararının tekerrüre esas alınmasına ilişkin bölümlerin çıkartılarak yerine Kütahya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 12/09/2007 tarih, 2006/766 E. 2007/415 K. sayılı ilamı ile hırsızlık suçundan verilmiş 17/09/2012 tarihinde kesinleşen 3 yıl 6 ay hapis cezasına ilişkin kararın mükerrirliğe esas alınmasına, ancak aleyhe temyiz bulunmaması nedeniyle 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkı korunarak, 5275 sayılı Kanun"un 108/2. maddesi gereğince mükerrir olan sanık hakkında koşullu salıverme süresine eklenecek sürenin, Alanya 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.01.2010 tarih, 2009/310 Esas ve 2010/16 Karar sayılı kararındaki hırsızlık suçundan hükmedilen ceza süresine göre belirlenmesine, karar verilmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14.05.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.
