Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-karşı davacı kadın tarafından; erkeğin davasının kabulü, kusur belirlemesi, reddedilen maddi ve manevi tazminat talepleri, aile konutunun tahsisi talebi hakkında karar verilmemesi ve mal rejimi talebi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Mahkemece taraflar eşit kusurlu kabul edilerek boşanmalarına karar verilmiş ise de; yapılan yargılama ve toplanan delillerden, davacı-karşı davalı erkek, kadının kapı kilidini değiştirdiği vakıasına dayanmamış olup bu husus kusur belirlemesinde dikkate alınamaz. Mahkemece taraflara yüklenen kusurlu davranışların yanında erkeğin eşini aşırı şekilde kıskanarak baskı altında tuttuğu anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu durum karşısında davacı-karşı davalı erkeğin evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda kadına oranla daha ziyade kusurlu olduğunun, kabulü gerekir. Bu durumda erkeğin boşanma davasının kabulü ile tarafların boşanmalarına karar verilmesi, açıklanan sebeplerle sonucu itibariyle doğru olup, davalı-karşı davacı kadının erkeğin boşanma davasının kabulüne ilişkin temyiz itirazları yerinde görülmemiş, boşanma hükmünün kusur belirlemesine ilişkin gerekçesinin düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiş (HUMK m.438/son) ve davalı-karşı davacı kadının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Boşanmaya sebep olan olaylarda yukarıda 1. bentte açıklandığı üzere davacı-karşı davalı erkek daha ağır kusurlu olduğundan, boşanma yüzünden mevcut ve beklenen menfaatleri zedelenen ve kişilik hakları saldırıya uğrayan kadın yararına Türk Medeni Kanununun 174/1-2. maddesi gereğince uygun miktarda maddi ve manevi tazminat takdir edilmesi gerekirken, kadının bu isteklerinin hatalı kusur belirlemesi sonucunda reddi doğru görülmemiştir.



3-Davalı-karşı davacının karşı dava dilekçesinde boşanma talebinin yanında evlilik birliğinde edinilmiş aile konutuna yönelik mal rejimi tasfiyesine ilişkin isteği boşanmanın eki niteliğinde değildir. Bu istekle ilgili davanın Türk Medeni Kanununun 225. maddesi uyarınca evlilik birliğinin sona ermesi halinde dinlenmesi mümkündür. Kadının davasında verilen boşanma kararı temyiz kapsamı dışında kalarak boşanma kesinleşmiş olup mal rejiminin tasfiyesine yönelik dava dinlenebilir hale gelmiştir. Davalı-karşı davacı kadının karşı davasında başvurma harcı alınmıştır. İsteğinin nispi harca tabi olması nedeniyle, başvuru harcının dava dilekçesindeki bütün istekleri kapsadığı göz önünde bulundurularak, davalı-karşı davacı kadına, mal rejimi tasfiyesine yönelik talebi yönünden nispi peşin harcı yatırması için süre verilmesi (Harçlar Kanunu m.30-32), nispi harcı yatırması halinde yargılamaya devam edilmesi, yatırmaması halinde ise Harçlar Kanunu 30. maddesi gereğince işlem yapılması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) ve (3.) bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 23.03.2017(Prş.)