Esas No: 2022/7606
Karar No: 2022/15036
Karar Tarihi: 01.11.2022
Yargıtay 5. Hukuk Dairesi 2022/7606 Esas 2022/15036 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi tarafından kamulaştırmasız el atılan bir taşınmazın bedelinin tahsili istemiyle açılan davada, dava reddedilmiştir. İlk derece mahkemesinin kararına karşı yapılan istinaf başvurusu ise HMK'nin 353/1-b-1 maddesi gereğince esastan reddedilmiştir. Dosyada bulunan kanıt ve belgelere, kararın dayandığı gerekçelere göre; dava konusu edilen 1260 ada 69 parsel sayılı taşınmazın zayiat olarak ayrılan bölümlerinin bedeli talep edilmektedir. Ancak 2290 sayılı Belediye Yapı ve Yollar Kanunu'nun 6. maddesi uyarınca zayiat olarak ayrılan kısımların bedeline hükmedilemeyeceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir. Kararda geçen kanun maddesi ise 2290 sayılı Belediye Yapı ve Yollar Kanunu'nun 6. maddesidir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi
İLK DERECEMAHKEMESİ : Ankara 21. Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasında görülen davanın yapılan yargılaması sonucunda; ilk derece mahkemesince verilen kararın istinaf incelemesi üzerine bölge adliye mahkemesinin yukarıda gün ve sayıları yazılı hükmünün Yargıtayca incelenmesi davacılar vekilince istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
- K A R A R -
Dava, kamulaştırmasız el atılan taşınmaz bedelinin tahsili istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davanın reddine ilişkin olarak verilen karara karşı, davacılar vekili tarafından yapılan istinaf başvurusunun Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesince HMK'nın 353/1-b-1 maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmiş olup; hüküm, davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyada bulunan kanıt ve belgelere, kararın dayandığı gerekçelere göre; dava konusu edilen 1260 ada 69 parsel sayılı taşınmaz 2460 m² yüzölçümlü iken İmar İdare Heyetinin 17.03.1944 tarihinde onaylanan 9505 nolu parselasyon planı ile 332 m²sinin zayiat olarak ayrıldığı, 2290 sayılı Belediye Yapı ve Yollar Kanunu'nun 6. maddesi dikkate alınarak zayiat olarak tapudan terkini gereken 332 m²nin malikleri adına yaşamaya devam ettiği ve davacılar vekili tarafından zayiat olarak ayrılan bölümlerin bedelinin tahsili istemi ile iş bu davanın açıldığı anlaşılmıştır.
1933 yılında yürürlüğe girip, 09.07.1956 tarihinde yürürlükten kaldırılan 2290 sayılı Belediye Yapı ve Yollar Kanunu'nun 6. maddesi ile her türlü arsaların plan gereklerine göre belediyelerce bölünmesi ve birleştirilmesi sırasında % 15'lik bir eksikle (zayiat) dağıtılması yetkisi verilmiş olup, dava konusu edilen 1260 ada 69 bölümünün 2290 sayılı Yasa'nın yürürlüğü döneminde zayiat olarak ayrıldığı ve bu kısmın tapudan terkini gerekirken, her nasılsa malikleri adına tapuda kayıtlı kaldığı, dava konusu taşınmazın zayiat olarak ayrılmasına ilişkin parselasyon planın da yürürlükte olduğu anlaşılmış olup, parselasyon planının kesinleştiği tarihte yürürlükte bulunan ve meri 3194 sayılı İmar Kanunu'nun 18. maddesindeki imar düzenleme ortaklık payı kesintisine benzer hükümler içeren 2290 sayılı Yasa'nın 6. maddesi uyarınca zaiyat olarak ayrılan kısımların bedeline hükmolunmayacağından davanın reddine ilişkin ilk derece mahkemesi kararına karşı yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/1-b-1 maddesi gereğince esastan reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Davacılar vekilinin temyiz itirazları yerinde olmadığından usul ve yasaya uygun olan hükmün HMK'nın 370. maddesi gereğince ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının Hazineye irad kaydedilmesine, 01.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
