Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/13641 Esas 2019/17691 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/13641
Karar No: 2019/17691
Karar Tarihi: 03.10.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/13641 Esas 2019/17691 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen karara yapılan temyizde, sanığın yokluğunda verilen kararın usulüne uygun olarak tebliğ edildiği ve sanığın kanuni temyiz süresinin dolmasından sonra temyiz ettiği tespit edilmiştir. Bu sebeple temyiz talebi reddedilmiş ve karar onanmıştır.
Ancak, sanığın başka bir suçtan mahkumiyetine ilişkin temyiz sebepleri incelendiğinde, hükmedilen adli para cezalarının geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olduğu ve bu nedenle temyiz talebinin reddedildiği belirtilmiştir.
Bir diğer suçtan mahkumiyetine ilişkin temyiz sebepleri incelenirken ise, Adana Adli Tıp Şube Müdürlüğünün raporuna dayanılarak sanığın savunma hakkının kısıtlandığı ve kanun maddelerinin yanlış uygulandığı belirtilmiştir. Bu nedenle kararın bozulması gerektiği kararlaştırılmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 310., 315/2. ve 321. maddeleri
- 5230 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. madde
- 5271 sayılı CMK'nın 226. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 53., 86/1

3. Ceza Dairesi 2019/13641 E. , 2019/17691 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık ..."in temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Kararın sanığın yokluğunda 07.05.2015 tarihinde verildiği, gerekçeli kararın usulüne uygun olarak sanığa 18.05.2015 tarihinde tebliğ edildiği, sanığın bu kararı 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 310. maddesi uyarınca 1 haftalık kanuni temyiz süresinden sonra 02.07.2015 tarihinde temyiz ettiği anlaşıldığından, temyiz talebinin reddine ilişkin 02.07.2015 tarih, 2014/99 Esas- 2015/213 Karar sayılı ek kararda usul ve kanuna aykırı bir yön bulunmadığından sanığın bu karara yönelik temyiz talebinin 1412 sayılı CMUK"un 315/2. maddesi gereğince reddine ve redde ilişkin ek kararın istem gibi ONANMASINA,
2) Sanık ... hakkında müşteki ..."ye karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezalarının tür ve miktarı itibariyle 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanununun 26. maddesiyle 5230 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olduğundan sanığın temyiz sebeplerinin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. ve 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE, ,
3) Sanık ... hakkında müşteki Mücahit"e karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
a) Adana Adli Tıp Şube Müdürlüğünün 13.02.2015 tarihli raporunda "sağ frontal bölgede 3,5 cm lik ciltten renk farkı göstermeyen seviye farkı gösteren iyileşmiş yara tamir dokusu olduğu, baş ve boynun çeşitli hareketleriyle
farkedildiğinin ve yaralanmanın yüzde sabit iz niteliğinde olduğunun" belirtilmesi karşısında, iddianamede talep edilmediği halde, sanığa 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesi uyarınca ek savunma hakkı verilmeden, 5237 sayılı TCK"nin 86/1 ve 87/1-c-son maddelerinin sanık aleyhine uygulanmasına karar verilmesi suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Kabule göre de;
b) 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesi gereğince hak yoksunları uygulanırken, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas - 2015/85 Kararının gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerden 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 03.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.