Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/10983 Esas 2020/2128 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/10983
Karar No: 2020/2128
Karar Tarihi: 8.02.2020

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/10983 Esas 2020/2128 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanık hırsızlık suçundan mahkum edilmiştir. Temyiz sürecinde yapılan incelemeler sonucunda, suçun sanık tarafından işlendiği kabul edilmiştir. Ancak kararda bazı eksiklikler tespit edilmiştir. Öncelikle, suçun şekli yanlış nitelendirilmiş ve kararda belirtilen suç tanımı farklı bir suçu ifade etmektedir. Ayrıca suçun gece işlendiği gerçeği de göz önünde bulundurulmadan hüküm verilmiştir. Son olarak, etkin pişmanlık indirimi oranı yanlış hesaplanmıştır. Bu nedenlerden dolayı karar bozulmuş ve sanığın temyiz itirazları kabul edilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri ise şu şekildedir: TCK'nın 143. maddesi - \"Gece işlenen hırsızlık suçu\", TCK'nın 168/1. maddesi - \"Etkin pişmanlık indirimi\", 5320 sayılı Yasa ve 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi.

13. Ceza Dairesi 2019/10983 E. , 2020/2128 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Oluşa ve kabule göre, sanık hakkında "Herkesin girebileceği bir yerde bırakılmakla birlikte kilitlenmek suretiyle ya da bina veya eklentileri içinde muhafaza altına alınmış olan eşya hakkında hırsızlık" suçundan hüküm kurulmasına karşın kararın gerekçesi ve gerekçeli karar başlığında suçun "Kamu kurum ve kuruluşlarındaki eşya hakkında hırsızlık" olarak gösterilmesi,
2-Müştekinin beyanına göre, cep telefonunun saat 04.00 sıralarında yerinde olmadığı, sanığın da kollukta müdafii varken alınan savunmasında 02.00- 03.00 sıralarında hırsızlık yapmak amacıyla hastaneye girdiğini beyan ettiği anlaşılmakla, suçun gece işlendiğinin anlaşılması karşısında sanık hakkında TCK"nın 143. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
3- Soruşturma aşamasında gerçekleşen iadeden dolayı 5237 sayılı TCK"nın 168/1. maddesi gereğince uygulanan etkin pişmanlık indirim oranının aynı maddenin ikinci fıkrasındaki sınırlama nedeniyle 1/2"den fazla ve 2/3"üne kadar (2/3 dahil) olması gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca ceza süresi yönünden kazanılmış hakkın korunmasına, 18.02 .2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.