Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre, olay günü saat 19:00 sıralarda sanığın park halindeki aracını çalıştırıp, kaldırım üzerinden caddeye çıkmak için hareket ettiği sırada kucağında 16.02.2007 doğumlu oğlu ... olan katılan ..."a dikkatsizlikle çarparak her iki katılanın da raporlarında belirtildiği şekilde hayati tehlike yaratmaz ve basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, yayaları görüş mesafesi uygun olmasına rağmen yolu yeterli şekilde kontrol etmeden kaldırıma çıkış yapmış olmasından ve ilk geçiş hakkını yayalara bırakmadığından asli kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu iki kişinin yaralanmasına neden olan sanık hakkında, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurularak sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafiinin kusur durumuna ilişkin temyiz itirazının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 21.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.