13. Ceza Dairesi Esas No: 2019/4014 Karar No: 2019/13207 Karar Tarihi: 25.09.2019
Hırsızlık - konut dokunulmazlığını ihlal - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/4014 Esas 2019/13207 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, bir çocuk hakkında mala zarar verme suçundan mahkumiyet kararının temyiz edilemeyeceğine karar verdi. Konut dokunulmazlığı ihlali suçundan verilen hükmün ise itiraz yolu açık olup temyiz edilemeyeceği belirtildi ve dosya Yargıtay'a gönderildi. Hırsızlık suçundan verilen mahkumiyet kararı ise suçun kesin olarak ispat edilemediği gerekçesiyle bozuldu. Kararda 14/04/2011 tarihli Resmi Gazete yayınlanarak yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi ile ilgili açıklamalar yapıldı.
13. Ceza Dairesi 2019/4014 E. , 2019/13207 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü: I-Suça sürüklenen çocuk hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesi neticesinde; Suça sürüklenen çocuğun aşamalarda değişmeyen inkara yönelik savunmaları ve tüm dosya kapsamı dikkate alındığında, yüklenen suçu işlediğine ilişkin suç mahallinin olduğu sokakta yürüdüğünü gösterir kamera görüntüleri dışında her türlü şüpheden uzak kesin, inandırıcı ve yeterli bir delil elde edilemediği gözetilmeden beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verildiği, bu suça ilişkin kararın kesin nitelikte olduğu ve bu hukuka aykırılığın ancak kanun yararına bozma yoluyla giderilmesinin mümkün bulunduğu belirlenmekle yapılan incelemede: Doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, bu suç bakımından suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, II-Suça sürüklenen çocuk hakkında konut dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesi neticesinde; Suça sürüklenen çocuğun üzerine atılı ‘‘konut dokunulmazlığını ihlal "" suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın 5271 sayılı Yasanın 231/12. maddesi uyarınca itiraz yolu açık olup temyizi olanaklı olmadığından, dosyanın incelenmeksizin mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, III-Suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesi neticesinde; Suça sürüklenen çocuğun aşamalarda değişmeyen inkara yönelik savunmaları ve tüm dosya kapsamı dikkate alındığında, yüklenen suçu işlediğine ilişkin suç mahallinin olduğu sokakta yürüdüğünü gösterir kamera görüntüleri dışında her türlü şüpheden uzak kesin, inandırıcı ve yeterli bir delil elde edilemediği gözetilmeden ceza hukukunun evrensel olarak kabul edilen ""şüpheden sanık yararlanır"" ilkesi gereğince beraati yerine yetersiz gerekçeyle mahkumiyetine karar verilmesi, Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 25/09/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.