Mahkemesi : Zonguldak 3. İş Mahkemesi
Tarihi : 19/03/2013
Numarası : 2011/564-2013/137

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı vekili, müvekkilinin 12.12.2008 tarihinde davalıya ait Zonguldak R... D.. D.. bağlı ...... plaka sayılı dolmuş-minibüste şoför olarak çalıştığını, aylık ücretinin 1.200,00 TL olduğunu,özverili çalışmasına rağmen hiç bir gerekçe gösterilmeksizin ve bilgi verilmeksizin 30.11.2010 tarihinde işten çıkartıldığını, çalıştığı süre zarfında yıllık izin kullanmadığını ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık ücretli izin alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı, görev itirazında bulunarak davacının sürücü belgesinin 30.11.2010 tarihinde Emniyet Müdürlüğü tarafından alındığını ve ehliyetsiz olarak dolmuş şoförlüğü yaptığının öğrenilmesi üzerine iş akdinin feshedildiğini, ayrıca davacının işten ayrılmasından sonra başka dolmuşların günlük kazançları ile kendi dolmuşunun günlük kazancını karşılaştırıldığında büyük eksikliğin olduğu, davacının zimmetine para geçirdiğinin ortaya çıktığı, çalıştığı son gün olan 27.11.2010 tarihli hesabı tarafına vermediğini, zimmetinde 225,00 TL bulunduğunu,çalıştığı dolmuşu habersiz başkalarına kullandırdığını, ehliyetinin olmadığının öğrenilmesi üzerine işine son verildiği sırada davacının kendisi ve arkadaşlarının işlerinde kendisine yardımcı olan amcası M.. G..."ü tehdit ettiklerini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna göre davacının sürücü belgesinin iş akdinin feshinden bir hafta önce geri alındığı,davacının iş akdinin sürücü belgesinin geri alınması,aracın izinsiz başkalarına kullandırılması ve 27.11.2010 tarihli hasılatın verilmemesi nedeniyle fesih edildiği, davacının ehliyetinin geri alınması nedeniyle şoförlük görevini yerine getirmesinin fiilen mümkün olmayıp iş akdinin davalı işverence haklı nedenle bildirimsiz olarak fesih edildiği gerekçesiyle kıdem ve ihbar tazminatı alacağı yönünden davanın reddine, yıllık ücretli izin alacağı yönünden davanın kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında iş akdinin davalı işverence haklı nedenle feshedilip edilmediği ve neticesinde davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanıp kazanmayacağı hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Dosyaya sunulan 30.11.2010 tarihli "İşten Çıkarma Belgesi" başlıklı tutanak içeriğinde davacının 27.11.2010 tarihine ait günlük kazancın bir kısmını iade etmediği, aracı farklı zamanlarda başkasının kullandığı,yerine başka şoförleri servise gönderdiği, aracın bakımı için alınan motor yağını kendi aracında kullandığı, 27.11.2010 tarihinde M.. G.."e dolmuş durağında bulunan arkadaşları ile akşam saat 22.00 civarında küfür ve tehditte bulunduğu, sürücü belgesinin trafik cezası sebebiyle alınmış olduğu,şoförlük yapma imkanının kalmadığı ve iş akdinin İş Kanununun 25. Maddesi uyarınca feshedildiği belirtilmiştir.
Davalı işveren Zonguldak Bölge Çalışma Müdürlüğünde verdiği 25.01.2011 tarihli ifadesinde ise davacının trafik kurallarına uygun araç kullanmadığı için hakkında ceza yazılarak 45 gün süre ile ehliyetine el konulması nedeniyle 30.11.2010 tarihinde işten çıkarıldığını beyan etmiştir.
Zonguldak Trafik Tescil ve Denetleme Şube Müdürlüğünce tanzim edilen 23.11.2010 tarihli Sürücü Belgesi Geri Alma Tutanağına göre davacının 100 ceza puanını 1. kez doldurduğundan bahisle ehliyetine 2 ay süre ile el konulduğu anlaşılmaktadır.
Dinlenen davacı tanıklarından biri, dolmuş şoförü olarak çalışanların genellikle sabah ve akşam mesai saatlerinde yoğunluktan dolayı ayakta yolcu taşıdığı, bundan dolayı trafik ekiplerince cezai uygulama yapıldığı, davacının da ayakta yolcu taşımaktan dolayı 100 ceza puanını doldurması nedeniyle ehliyetine el konulduğu ,bu dönemde aynı dolmuşta muavin olarak çalışmaya devam ettiği, davalının bundan haberi olduğu, davacının aracı çalıştırdığı dönemde günlük elde ettiği geliri M.. G.."e teslim ettiğini gördüğü, diğer tanık ise davacının çalıştığı münibüste muavin olarak çalıştığını, davacının ehliyetine el konulması üzerine kendisinin şoför olarak davacının da muavin olarak çalışmaya devam ettiğini,günlük hesapları davalının amcası M.. G.."e kendisinin teslim ettiğini,bu konuda davacı ve kendisine her hangi bir söz yada eyleminin olmadığını,akşamları hesap verilirken durakta hangi aracın ne kadar yolcu taşıdığı, ne kadar gelir elde ettiğinin defterlerden belli olması nedeniyle ayakta yolcu alınmaması halinde hırsız konumuna düşürüldükleri,zor durumda kalmamak için ayakta yolcu aldıkları yönünde beyanda bulunmuşlardır.
Davalı tanığı ise davacının 100 ceza puanını doldurunca şoförlük yapamadığını, zaman zaman aracı bilgisi dışında başkalarına vererek kullandırdığını, elde edilen gelirin bir kısmını kendisine vermediğinin tespit edildiğini, 27.11.2010 tarihindeki çalışmasından elde ettiği geliri vermediğini, aynı gün akşamında davacının aracılığıyla ortağı yada benzeri arkadaşı vasıtasıyla akşam evinde kendisine telefon açılarak ağıza alınmayacak şekilde küfürde bulunulduğunu,davacının iş akdinin ehliyeti bulunmadığından 30.11.2010 tarihinde sonlandırdıklarını ,davacının aracına el konulmasından sonra kısa bir süre aynı araçta muavin olarak çalışmasının olduğunu, bu dönemde aracı çalıştıran şoföre 40,00 TL yevmiye vermeye devam ettiklerini beyan etmiştir.
Davalı işveren davacının günlük kazancı eksik teslim ettiğini, aracı başkasına kullandırdığını,amcası M.. G.."e küfür edildiğini ileri sürmüş ise de dosyaya bu yöndeki iddialarını ispata yarayacak delil sunamamıştır.
Somut olayda, davalıya ait minübüste şoför olarak çalışan davacının ehliyetine 2 ay süre ile el konulması nedeniyle iş akdinin davalı işveren tarafından sona erdirildiği dosya kapsamından anlaşılmaktadır.
Ancak davacı ehliyetine el konulduktan sonra yine davalı işverenin bilgisi dahilinde aynı minübüste muavin olarak çalışmaya devam etmiştir.Davalı işveren artık bu konuyu fesih sebebi yapamayacağından, mahkemece davacının kıdem ve ihbar tazminatı alacağının kabulü yönünde hüküm kurulması gerekirken yazılı gerekçe ile reddine karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 27.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.