Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/1928 Esas 2020/7259 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1928
Karar No: 2020/7259
Karar Tarihi: 21.12.2020

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/1928 Esas 2020/7259 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, kasten öldürme suçundan 7 ay gözaltında ve tutuklu kalmış, yapılan yargılama sonunda beraat etmiş ve tazminat talebinde bulunmuştur. Davanın açıldığı süre ve zaman geçtikten sonra reddedilmesi üzerine davacı vekili temyiz etmiştir. Yargıtay 1. Ceza Dairesi, davacı lehine vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiği kararını vermiştir. 5271 sayılı CMK'nın 142/1-a maddesi gereği, kararın kesinleşmesinin ardından 3 ay ve en geç bir yıl içinde tazminat talebinde bulunulabileceği belirtilmiştir. Davacı vekili, yasal süreyi dikkate alarak süresinde dava açmıştır. Yerel mahkeme, davanın açıldığı sürede kanuni şartlarının oluşmadığını belirterek reddetmiştir. Ancak Yargıtay bozma kararı vermiş, davacının talebine uygun olarak davayı kabul etmiştir. Kanun maddeleri: 5271 sayılı CMK'nın 142/1-a ve 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

12. Ceza Dairesi 2019/1928 E. , 2020/7259 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava Tarihi : 08/04/2016
Hüküm : Davanın reddi

Davanın reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan .... Ağır Ceza Mahkemesinin 2012/62 Esas – 2014/4 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının kasten öldürme suçundan 16.09.2011 – 17.04.2012 tarihleri arasında 7 ay gözaltında ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 14.03.2016 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK"nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu,
Davacının 10.000 TL maddi, 25.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece beraat kararının 02.04.2014 tarihinde kesinleştiği ve davanın 1 yıllık yasal süre geçtikten sonra 08.04.2016 tarihinde açıldığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş olup,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin, sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Davacı hakkında verilen beraat hükmünün, davacı (sanık) müdafii tarafından lehe vekalet ücretine hükmedilmemesi nedeniyle temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 1. Ceza Dairesince 14.03.2016 tarih ve 2015/2569 esas, 2016/1221 karar sayılı ilamı ile yapılan temyiz incelemesi sonucu, kendisini vekil ile temsi ettiren sanık (davacı) lehine vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiği gerekçesi ile düzeltilerek onanmasına karar verilmekle hükmün kesinleştiği ve 5271 sayılı CMK"nın 142/1-a maddesinde karar veya hükümlerin kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her halde karar ve hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde tazminat isteminde bulunulabileceğinin hüküm altına alındığı ve davacının yasal 3 aylık hak düşürücü sürede 08.04.2016 tarihinde dava açtığının anlaşılması karşısında, davanın kabulü yerine, isabetsiz değerlendirme ile davanın CMK"nın 142/1. maddesinde ön görülen sürede açılmadığı gerekçesi ile süre yönünden reddine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 21.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.