Defter ve belgeleri gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/6907 Esas 2019/10162 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/6907
Karar No: 2019/10162
Karar Tarihi: 26.12.2019

Defter ve belgeleri gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/6907 Esas 2019/10162 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından yapılan yargılama sonucunda, sanık \"defter ve belgeleri gizleme\" suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, mahkumiyet hükmünün açıklanmasının geri bırakılması için gereken şartlar oluşmadığı gerekçesiyle sanığın temyiz başvurusu kabul edilmiştir. Bu kararda, mahkemece Kanunun aradığı objektif ve sübjektif şartların tartışılmadan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmiştir. Ayrıca, Mali Tatil İhdas Edilmesi Hakkında Kanun'un ve TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi'nin kararı ile yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri, 5271 sayılı CMK, 5728 sayılı Kanun (231/5. madde), 5604 sayılı Mali Tatil İhdas Edilmesi Hakkında Kanun ve 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi olarak belirtilmiştir.

11. Ceza Dairesi 2017/6907 E. , 2019/10162 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1- 5271 sayılı CMK"nin 5728 sayılı Kanun"la değişik 231/5. maddesi uyarınca 2 yıl veya daha az süreli hapis veya adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilmesi için, sanığın daha önce kasıtlı bir suçtan mahkum olmamış bulunması, mahkemece sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılması, suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen giderilmesi gerekmektedir. İncelenen dosya içeriğine göre; sanığa yüklenen "defter ve belgeleri gizleme" suçu neticesinde meydana gelen somut bir zarar bulunmadığı gözetilmeden, adli sicil kaydına göre suç tarihinde engel mahkumiyeti bulunmayıp, hakkında takdiri indirim maddesi uygulanarak cezası ertelenen sanık hakkında, Kanunun aradığı objektif ve sübjektif şartlar tartışılmadan, “şartlar oluşmadığı” şeklindeki gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
2- 5604 sayılı Mali Tatil İhdas Edilmesi Hakkında Kanun"un 1. maddesinde, her yıl Temmuz ayının biri ile yirmisi arasında mali tatil uygulanacağı ve son günü mali tatile rastlayan sürelerin, tatilin son gününü izleyen tarihten itibaren 15 gün uzamış sayılacağı öngörülmüştür. Defter ve belge isteme yazısının 05.07.2010 tarihinde tebliğ edilmesi nedeniyle, tatilin son gününü izleyen tarihten itibaren 15 günlük sürenin bitimi olan “05.08.2010” tarihinin, defter ve belge ibraz etmeme suçunun işlendiği tarih olduğunun gözetilmemesi,
3- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması görcjkem/1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 26.12.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.