Mahkemesi : Antalya 3. İş Mahkemesi
Tarihi : 12/04/2013
Numarası : 2009/827-2013/166

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Davacı, davalı işyerinin iş akdini haksız olarak sonlandırdığından bahisle kıdem tazminatı ve işçilik alacaklarının ödetilmesini istemiştir.
Davalı, davalı işyerinin tarım işletmesi olduğunu ve 30 dan az işçi çalıştığını davacının da tarım işçisi olduğunu savunarak mahkemenin görevsizliğine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının iş akdinin haklı neden olmaksızın davalı işverence feshedildiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Uyuşmazlık, taraflar arasındaki ilişkinin İş Kanunu kapsamında değerlendirilip değerlendirilemeyeceği ve bu bağlamda İş Mahkemesinin görevli olup olmadığı noktasındadır
5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 1 inci maddesi uyarınca, İş Kanununa göre işçi sayılan kimselerle işveren veya işveren vekilleri arasında, iş akdinden veya İş Kanununa dayanan her türlü hak iddialarından doğan hukuk uyuşmazlıklarının çözüm yeri iş mahkemeleridir.
4857 sayılı İş Kanununun 1 inci maddesinin ikinci fıkrası gereğince, 4 üncü maddedeki istisnalar dışında kalan bütün işyerlerine, işverenler ile işveren vekillerine ve işçilerine, çalışma konularına bakılmaksızın bu Kanunun uygulanacağı belirtilmiştir.
İş Kanununun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi uyarınca, 50"den az işçi çalıştırılan (50 dahil) tarım ve orman işlerinin yapıldığı işyerlerinde veya işletmelerinde bu Kanun hükümleri uygulanmaz. İşçi tarım ve orman işlerinin yapıldığı bir işyerinde çalışıyor ise, bu işçi ile işveren arasındaki uyuşmazlığın iş mahkemesi yerine görevli hukuk mahkemesine çözümlenmesi gerekir.
Ancak, tarım ve orman işlerinin yapıldığı işyerinde 50 dahil daha az işçi bulunmasına rağmen, işyerinde sendika örgütlenmesi sonucu Toplu İş Sözleşmesi bağıtlanmış ise, üye sendika üyesi işçi ile işveren arasındaki uyuşmazlığın 6356 Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Kanununun 79. maddesi uyarınca iş mahkemesinde görülmesi gerekir.
Bunun dışında 4857 sayılı İş Kanununun 4 üncü maddesinde tarım ve orman işlerinin yapıldığı işyerlerinde çalışanların kanun kapsamına girmeyeceği açıklandıktan sonra aynı madde de ayrık durumlara yer verilmiştir.
Buna göre; tarım sanatları ile tarım aletleri, makine ve parçalarının yapıldığı atölye ve fabrikalarda görülen işlerde, tarım işlerinde yapılan yapı işlerinde, halkın faydalanmasına açık park ve bahçelerde bir işyerinin eklentisi durumundaki bahçe işlerinde, çalışanların, İş Kanunu kapsamında olacakları belirtilmiştir.
Sonuç olarak tarım ve orman işletmelerindeki bitki ve hayvan üretimi, bakım ve yetiştirmesi dışında kalan işler İş Kanununa tabidir.
Somut olayda, davacının sunulan iş sözleşmesinde tarım işçisi olduğunun açıkça yazılı olduğu, dinlenen tanık beyanlarına göre fide transferi dışında tüm mesaisini tarım işçisi olarak harcadığı sabit olup davacının tarım işçisi olduğunun kabulü zorunludur. Kurum tarafından dosyaya sunulan aylık prim bildirgelerine göre davalı işyerinde çalışan işçi sayısı 50"den az görünmektedir. Ancak mahkemece, davalının ısrarlı savunmalarına karşın, bu konuda hiçbir araştırma yapılmamıştır. Davalı işyerinde 50"den az işçinin çalışması durumunda işyerinin tarım işyeri olması nedeniyle iş mahkemesinin görevine girmeyeceğinden davaya bakmaya genel hükümlere göre genel mahkeme görevli olduğundan görevsizlik kararı verilmesi gerekirken bu husus gözardı edilerek işin esasına girilip karar verilmesi bozma nedenidir.
Yapılacak iş, kurumdan davalı işyerinde çalışan işçi sayısının sorularak 50"den az olması durumunda genel yetkili mahkemelerin görevli olması nedeniyle görevsizlik kararı, 50 işçiden fazla çalışanın bulunması durumunda olaya uygun karar vermekten ibarettir.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine 27.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.