MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Asıl karar:Mahkumiyet
Ek karar: Sanık ..."ın temyiz talebinin reddi

1-Sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
Sanık ..."ın aynı zamanda bilinen en son adresi olan ve mahkemedeki savunması sırasında beyan ettiği adresi yerine doğrudan MERNİS adresine Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre yapılan tebligat işleminin usulüne uygun olmadığı; hüküm fıkrasına 5271 sayılı CMK"nin 263/1. maddesi gereğince; "tutuklu bulunduğu ceza infaz kurumu ve tutukevi müdürüne beyanda bulunmak suretiyle veya bu hususta bir dilekçe vererek kanun yollarına başvurabileceği" hususunun yazılmamış olduğu, kararın 30.05.2014 tarihinde sanığa cezaevinde tebliğ edildiği, 5271 sayılı CMK"nin 35/3. maddesi uyarınca "İlgili taraf serbest olmayan bir kişi veya tutuklu ise tebliğ edilen karar, kendisine okunup anlatılır." hükmüne uygun şekilde, cezaevindeki sanığa kararın okunarak anlatılması gerektiği ancak karar okunarak anlatılmadığı anlaşılmakla, sanığın öğrenme üzerine verdiği 04.02.2015 tarihli temyiz talebinin süresinde yapıldığının kabulü ile mahkemenin hukuken geçersiz olan 20.02.2015 tarihli temyiz isteminin reddine dair ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede gereği görüşüldü:
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
2-Sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik Cumhuriyet savcısının temyiz nedenlerinin incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre Cumhuriyet savcısının yerinde görülmeyen sair temyiz nedenlerinin reddine; ancak:
Sanığın adli sicil kaydında yer alan Kartal 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 22.05.2006 tarih, 2005/449 Esas – 2006/301 Karar sayılı ilamı ile kasıtlı suçtan verilen "15 ay" hapis cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas olduğunun gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, Cumhuriyet savcısının temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMK"nin 322. maddesi gereğince, hükme "Sanığın adli sicil kaydındaki ilamlardan Kartal 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 22.05.2006 tarih, 2005/449 Esas – 2006/301 Karar sayılı ilamı ile verilen 14.09.2006 tarihinde kesinleşen 15 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyetinin tekerrüre esas alınmasına, sanık hakkında hükmolunan cezanın 5237 sayılı TCK"nin 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, mükerrir olan sanık hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına," şeklinde cümlenin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.